Η εξαιρετική προσέγγιση του John Frawley στους Αραβικούς Κλήρους, που αντιστοιχούν στους επτά πλανήτες και σχηματίζουν το Ωροσκόπιο της Ψυχής, από το οποίο και προκύπτει το γενέθλιο ωροσκόπιο. Μια από τις πολλές πρακτικές εφαρμογές της Αρχαίας Σοφίας, στις οποίες αναφέρεται η Πραγματική Αστρολογία. Απόσπασμα από το πρωτότυπο άρθρο «On the Architecture of the Soul», που βρίσκεται στο περιοδικό The Astrologer’s Apprentice, τεύχος 22, σελ. 15-32 και μεταφράζεται στα ελληνικά με την άδεια του συγγραφέα.
Πόσοι από μας ακούγοντας την περιγραφή για έναν καταζητούμενο δεν σκεφτήκαμε «Μωρέ τον έχω δει αυτόν. Αυτός πρέπει να ’ναι». Αλλά και πόσοι από μας, αναλύοντας λεπτομερώς ένα ανώνυμο ωροσκόπιο, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ανήκει στον καλύτερο μας φίλο; Κανένας αστρολόγος, όσο έμπειρος κι αν είναι, δεν νομίζω ότι θα τα κατάφερνε, ακόμη κι αν χρησιμοποιούσε τις πιο περίπλοκες τεχνικές.
Το γενέθλιο ωροσκόπιο θυμίζει αυτούς τους 5 τυφλούς που ψηλαφίζουν έναν ελέφαντα (1). Ένας αγγίζει το πόδι και λέει ότι είναι η κολόνα ενός μεγάλου κτιρίου, ένας άλλος ακουμπά το αυτί και σκέφτεται ότι ακουμπά το φύλλο ενός μεγάλου θάμνου. Κανένας δεν είναι σε θέση να τα συνδυάσει όλα αυτά και να σχηματίσει την πραγματική εικόνα του πλάσματος αυτού.
Σχετικά με την πραγματική εικόνα, έχουμε στη διάθεσή μας ένα σωρό σπουδαία βιβλία ηλιακής αστρολογίας που μας λένε ότι τα αυτιά μας είναι τεράστια φύλλα, με τόσο ελκυστικό τρόπο, που ευχαρίστως το αποδεχόμαστε. Ακόμη έχουμε πρόσβαση σε λεπτομερείς ερμηνείες του γενέθλιου ωροσκοπίου μας που περιγράφουν ένα πλήθος από διαφορετικά χαρακτηριστικά, χωρίς κανένα από αυτά να μας περιγράφει ακριβώς και σε βάθος. Καμιά νύξη λοιπόν για τον ελέφαντα. Κι αναρωτιέται κανείς: Πού είναι ο ελέφαντας μέσα στο ωροσκόπιο; Πώς μπορούμε να τον τσακώσουμε; Πώς βρίσκουμε αυτό το πλάσμα που είναι αυτό το μοναδικό «εγώ»;
Τι είναι η ψυχή και πού βρίσκεται;
Έτσι ξεκινά η αναζήτηση για την ψυχή μέσα στο ωροσκόπιο. Όταν όμως ψάχνουμε για κάτι είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τι είναι αυτό το οποίο ψάχνουμε. Δυστυχώς όμως η «ψυχή» δεν φαίνεται να έχει κανένα νόημα σ’ αυτόν τον αποκλειστικά υλικό κόσμο. Παρόλα αυτά ο αστρολόγος συχνά καλείται να εντοπίσει το ταίρι μιας συγκεκριμένης «ψυχής»…
Στη μυθολογία και στις Γραφές, η ψυχή συχνά παριστάνεται σαν μια πόλη, που διαχωρίζεται σαφώς από την ύπαιθρο. Δεν είναι το μέρος, όπου κανείς μπορεί να αισθανθεί χαλαρά και ευχάριστα. Την χωρίζουν τείχη από τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι μέσα στον κόσμο, αλλά όχι μέρος του κόσμου και ο κόσμος είναι ο εαυτός. Είναι μια πόλη που σπάνια την επισκέπτεται κανείς.
Και πρόκειται για θέμα ζωτικής σημασίας για την αστρολογία το πώς θα καταφέρουμε να διακρίνουμε την πόλη μέσα στο τοπίο, δηλαδή το πώς θα καταφέρουμε να διακρίνουμε την ψυχή από τον εαυτό. Θέμα που θα διερευνήσουμε στη συνέχεια.
Γιατί ό,τι αποτελεί την ψυχή είναι το πραγματικό «εγώ», κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι συνήθως θεωρούμε ως εγώ. Πρόκειται για μια από τις παράδοξες αντιφάσεις του σύγχρονου κόσμου, όπου η φροντίδα της ψυχής συχνά ταυτίζεται με το περιεχόμενο βιβλίων με οδηγίες για το πώς θα κάνεις τούτο ή εκείνο για να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Από την άποψη της ψυχής το να βοηθάς τον εαυτό είναι σαν να πουλάς πυρομαχικά στον αντίπαλο. Οι γιοι του Ισραήλ είχαν οδηγίες πώς να εξοντώσουν τον εχθρό, όχι πώς να του διδάξουν τάι τσι.
Η ψυχή είναι κάτι που μπορούμε να ανακαλύψουμε μόνο σε κάποιες πολύτιμες στιγμές απομόνωσης. Αλλά μόλις συμβεί η ανακάλυψή της, την εγκαταλείπουμε με ελαφρά πηδηματάκια. Αφού όλα τα δωμάτια του σύγχρονου ξενοδοχείου είναι κλεισμένα καταλήγουμε στον στάβλο – κι όμως χρησιμοποιήσαμε όλα τα μέσα για να κλείσουμε ένα δωμάτιο.
Όπως πολύ συχνά έχουμε τονίσει, αυτοί που περιορίζουν την αστρολογική μελέτη μόνο σε αστρολογικά βιβλία δεν θα μάθουν τίποτε παραπάνω από αστρολογικές τεχνικές. Τα βιβλία αυτά μπορούν να μας διδάξουν πώς να χρησιμοποιούμε τα εργαλεία, αλλά όχι το πώς λειτουργεί η μηχανή. Αλλά έτσι δεν καταφέρνουμε να αποκτήσουμε την απαιτούμενη επιδεξιότητα και άνεση για το χειρισμό των εργαλείων. Για σχετικές πληροφορίες πρέπει να ψάξουμε αλλού.
Περιγραφή της ψυχής στην Παλαιά Διαθήκη
Με όμοιο τρόπο, το κείμενο που αναφέρεται στο πώς σχηματίζεται η ψυχή είναι η Πεντάτευχος. Περιγράφει τη δημιουργία της ψυχής και δίνει το σχέδιο για τη σχέση της με τον εαυτό και τον κόσμο. [Όπως πάντα τονίζω ότι οι αναφορές μου στις Γραφές δεν είναι μειωτικές. Και δεν σημαίνουν απ’ ουδενί ότι αυτές είναι οι μοναδικές ερμηνείες.]
Το βιβλίο των Αριθμών περιγράφει λεπτομερώς τον καταυλισμό των Ισραηλιτών. Στο κέντρο του καταυλισμού βρίσκεται η Κιβωτός, ο τρόπος της επικοινωνίας με τον Θεό και οι ιερείς, που υπηρετούν την Κιβωτό, είναι η φυλή του Λευί. Οι τέσσερις κύριες φυλές κατασκηνώνουν στις τέσσερις πλευρές της Κιβωτού – η φυλή του Ιούδα στα ανατολικά, η φυλή του Ρουβήν στα νότια, του Δαν στα βόρεια, του Ευφραίμ στα δυτικά. Καθεμιά από τις φυλές συνορεύει με δύο άλλες φυλές. Οι Γραφές δεν αναφέρονται στο ποια φυλή κατασκηνώνει στο πλευρό της κύριας φυλής. Πιθανόν να αναφέρει κάτι σχετικό η προφορική παράδοση, αλλά αυτό δεν είναι σημαντικό στην παρούσα προσέγγιση. Η κατασκήνωση διευθετείται με τρόπο εξαιρετικά οικείο για τους αστρολόγους (2). Οι Λευίτες, στο κέντρο, δεν έχουν κληρονομικό δικαίωμα στη γη. Είναι ξεχωριστοί και αποτελούν το κανάλι μεταξύ του Ανθρώπου και του Θεού. Εδώ βρίσκεται ο τόπος της ψυχής, που είναι μισή μέσα και μισή έξω από τον κόσμο αυτό – γι’ αυτό και δεν υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα εδώ (3).
Τα παραπάνω μας δίνουν μια ιδέα. Η παγίδα στην οποία θα πιάσουμε τον ελέφαντα είναι σε αυτό το κουτί στο κέντρο του ωροσκοπίου. Αλλά επειδή τα ωροσκόπια μάς έχουν παραδοθεί με συγκεκριμένο τρόπο, αυτό το κουτί δεν είναι πια παρά μόνο ένας χώρος για να καταγράψουμε τις πληροφορίες πάνω στις οποίες το ωροσκόπιο έχει βασιστεί. Εάν θέλουμε να πιάσουμε τον ελέφαντα σ’ αυτόν το λάκκο θα κάναμε καλά να μην φορτώνουμε το χώρο με άχρηστα πράγματα. Τι πρέπει λοιπόν να βάλουμε εκεί; Εάν εδώ βρίσκεται η ψυχή, δεν μας διευκολύνει καθόλου το γεγονός ότι ο χώρος είναι κενός.
Εάν η διάταξη των φυλών του Ισραήλ είναι το ωροσκόπιο μας, υπάρχει ένα ωροσκόπιο μέσα στο ωροσκόπιο, γιατί οι Γραφές αναφέρουν μια περαιτέρω διάταξη στο κεντρικό αυτό μέρος (4). Είναι σαν να υπάρχει ένα «ωροσκόπιο της ψυχής» μέσα στο γνωστό ωροσκόπιο. Μέσα σ’ αυτό χωρίς όμως να προέρχεται από αυτό – πρέπει να το τονίσουμε αυτό. Αυτό το «ωροσκόπιο της ψυχής» είναι κάτι ξεχωριστό από το εξωτερικό ωροσκόπιο, όπως το γνωρίζουμε.
Ποιο είναι λοιπόν αυτό το εσωτερικό ωροσκόπιο; Ο Lilly μας δίνει μια ιδέα. Όταν αναφέρεται στην ηλιακή επιστροφή χρησιμοποιεί τον Κλήρο της Τύχης (Φορτούνα) διαφορετικά από τους σύγχρονους αστρολόγους. Αντί να υπολογίσει τη θέση του Κλήρου της Τύχης (Ανερχόμενος + Σελήνη – Ήλιος) από το ωροσκόπιο της επιστροφής, παίρνει το τόξο του Κλήρου της Τύχης από το γενέθλιο ωροσκόπιο (απόσταση του Ήλιου από τη Σελήνη αντίθετα από τους δείκτες του ρολογιού) και το εφαρμόζει στον Ανερχόμενο του ωροσκοπίου της επιστροφής. Εάν λοιπόν ο Κλήρος της Τύχης είναι στο γενέθλιο 29 μοίρες από τον Ανερχόμενο αντίθετα από τους δείκτες του ρολογιού, και στο ωροσκόπιο της επιστροφής θα είναι 29 μοίρες από τον Ανερχόμενο της επιστροφής αντίθετα από τους δείκτες του ρολογιού (5).
Αυτό σημαίνει ότι ο Κλήρος της Τύχης θα είναι πάντοτε περίπου στο ίδιο μέρος σε κάθε ηλιακή επιστροφή. Κι έτσι δεν θα πηδάει από εδώ κι εκεί σε κάθε ωροσκόπιο από χρόνο σε χρόνο. Αυτό μπορεί να φαίνεται περιοριστικό, αλλά όπως συχνά συμβαίνει στην αστρολογία, το λιγότερο είναι περισσότερο. Διατηρήστε τον Κλήρο της Τύχης μέσα σ’ αυτά τα όρια και θα σας αποκαλύψει πολλά, σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που κάτι σημαντικό συμβαίνει στη ζωή, τα οποία άλλωστε θα επαληθεύσετε από σημαντικά πράγματα στις ακμές των οίκων ή από σημαντικές όψεις. Ό,τι δεν είναι σημαντικό δεν πρέπει να μας απασχολεί.
Το να προσπαθούμε να κολλήσουμε μια ετικέτα στον Κλήρο της Τύχης είναι σαν να προσπαθούμε να πιάσουμε τον άνεμο. Ασχολούμεθα με ένα ψάρι, που ζει στα βαθιά, όπου ένα δίχτυ φτιαγμένο από λέξεις δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: ότι έχει να κάνει με την ψυχή του ανθρώπου.
Ο Ficino μιλάει για τον Κλήρο της Τύχης (Φορτούνα), χωρίς όμως να αναφέρει τη λέξη ψυχή. Ο Κλήρος της Τύχης είναι γι’ αυτόν η Αγάπη, που έχει μητέρα την Πενία και πατέρα τον Πλούτο (6). Πλούτος είναι ο Ήλιος που μας στέλνει αδιάκοπα τη ζωογόνο αγάπη του. Πενία είναι η Σελήνη που αναζητά συνεχώς το φως του Ήλιου, που η φτώχεια της φαίνεται από το γεγονός ότι συνέχεια της λείπει ένα κομμάτι. Ακόμη κι όταν η Σελήνη είναι στιγμιαία πλήρης στην Πανσέληνο, η φτώχεια της επανέρχεται γρήγορα. Ο Κλήρος της Τύχης φτιαγμένος από τον Ήλιο και τη Σελήνη, είναι αυτή η Αγάπη. Γι’ αυτό τον αποκαλούν «θησαυρό» μέσα στο ωροσκόπιο – εκείνο το μαργαριτάρι μεγάλης αξίας για το οποίο ο άνθρωπος πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει.
Η συνταγή με την οποία προσπαθούμε στο εργαστήριό μας να υφάνουμε ένα δίχτυ τόσο γερό, ώστε να την πιάσουμε –πράγμα ανέφικτο- συνίσταται στο εξής: εκεί που βρίσκεται ο Κλήρος της Τύχης σε ένα ωροσκόπιο είναι το μέρος που ο άνθρωπος πιστεύει ότι αναβλύζει η πηγή του νερού της ζωής. Ενδέχεται να κάνει λάθος και να απογοητευτεί για πάντα, αν πιει κι αμέσως διψάσει πάλι. Μπορεί πάλι να είναι αυτή η φύση της ψυχής, να χτυπάει πάντα το κεφάλι της σε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σημείο της ανθρώπινης δομής.
Στην ανεπαρκή μας προσπάθεια να περιγράψουμε τον Κλήρο της Τύχης, το σημαντικό γεγονός είναι ότι έτσι ανακαλύπτουμε ότι τα στοιχεία, δηλαδή οι πλανήτες που μας οδήγησαν στον υπολογισμό του, δεν ταυτίζονται με εκείνα που σχηματίζουν τη μήτρα που είναι η βάση του. Είναι πολύ απλό να πούμε ότι ο Κλήρος της Τύχης είναι «η ψυχή μέσα στο ωροσκόπιο». Η φράση αυτή εμπεριέχει κάποια αλήθεια, όμως ο Κλήρος της Τύχης δεν είναι η ίδια η ψυχή, αλλά η πόρτα που οδηγεί στην ψυχή. Αν θέλουμε βέβαια ένα στιγμιότυπο της ψυχής ο Κλήρος της Τύχης είναι ό,τι πρέπει.
Για το παραπάνω στιγμιότυπο, η μέθοδος του Lilly να παίρνει το τόξο του γενέθλιου Κλήρου της Τύχης (= ψυχή) και να το προβάλλει επάνω στον Ανερχόμενο της επιστροφής (= η πραγματικότητα του τόπου και του χρόνου), είναι ουσιαστικά η απάντηση στην ερώτηση «τι θα βιώσει η ψυχή στην πραγματικότητα αυτού του χρόνου;» Η απάντηση συνήθως είναι «Τίποτε σημαντικό». Μόνον όταν ανακύψει ένα σημαντικό γεγονός, βλέπουμε ότι ο Κλήρος της Τύχης τονίζεται μέσα στο ωροσκόπιο της επιστροφής.
Θα ονομάσουμε λοιπόν το γενέθλιο τόξο Ήλιου/Σελήνης, όταν το εφαρμόσουμε στο ωροσκόπιο της επιστροφής, Γενέθλιο Τόξο του Κλήρου της Τύχης, εν συντομία Γ.Τ. του Κλήρου της Τύχης. Θα ασχοληθούμε και με άλλους Κλήρους εν συνεχεία και θα αναφερόμαστε σε αυτούς ως Γ.Τ. του Κλήρου Τάδε.
Η μέθοδος του Lilly δεν ήταν άμοιρη κριτικής. Ο Gadbury, για παράδειγμα διαφωνεί μ’ αυτόν, εμείς πάλι δεν ισχυριζόμαστε ότι ο Lilly ανακάλυψε την ιδέα. Αλλά μας έδωσε το σημαντικό στοιχείο: ότι υπάρχει κάτι που μένει σταθερό από έτος σε έτος, ενώ τα γεγονότα της ζωής εξελίσσονται γύρω από αυτό, και το γεγονός ότι αυτό το κάτι είναι διαφορετικού, βαθύτερου επιπέδου, μας δείχνει ότι πρόκειται για κάτι σημαντικότερο από τους πλανήτες που κινούνται γύρω του.
Τα παραπάνω αποτελούν μια νύξη για το τι περιέχει το άδειο κουτί στο κέντρο του ωροσκοπίου, αυτό το μέρος που δεν κληρονομεί τη γη. Επειδή υπολογίζουμε τους Αραβικούς Κλήρους από τους πλανήτες θεωρούμε ότι οι Κλήροι προέρχονται από αυτούς. Λανθασμένος συλλογισμός. Σκεφτείτε: βρίσκουμε κηλίδες αίματος και δακτυλικά αποτυπώματα. Και βρίσκουμε από αυτά ποιος είναι ο ένοχος. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κηλίδες αίματος και τα δακτυλικά αποτυπώματα έφτιαξαν τον δολοφόνο. Ο δολοφόνος δημιούργησε τις κηλίδες αίματος και τα δακτυλικά αποτυπώματα. Έτσι ο υπολογισμός των Αραβικών Κλήρων από την εξίσωση «πλανήτης Α + πλανήτης Β» δεν σημαίνει ότι οι πλανήτες Α και Β δημιούργησαν τον Κλήρο.
Η αντίληψη μας πάνω σ’ αυτό είναι αντίθετη από αυτό που συμβαίνει. Θεωρώ ότι η πραγματικότητα είναι το αντίθετο της πεποίθησής μας.
Το ωροσκόπιο της ψυχής και οι πλανήτες
Οι Αραβικοί Κλήροι δημιούργησαν τις θέσεις των πλανητών. Οι πλανήτες προέρχονται από τους Κλήρους και όχι οι Κλήροι από τους πλανήτες.
Αυτό σημαίνει ότι στο κεντρικό κουτί του ωροσκοπίου έχουμε μια διάταξη των Αραβικών Κλήρων. Η διάταξη μοιάζει να είναι το ωροσκόπιο της ίδιας της ψυχής. Στη συνέχεια αυτό το ωροσκόπιο της ψυχής δημιουργεί το γνωστό μας εξωτερικό ωροσκόπιο.
Το ωροσκόπιο της ψυχής, που γεννιέται μέσα στη ζωή, μένει στατικό σε όλη τη διάρκειά της, με τις διάφορες διαρρυθμίσεις των πλανητών να συμβαίνουν μέσα στο χρόνο στα ωροσκόπια επιστροφής και τις προόδους. Αυτό συμφωνεί απόλυτα με τη σημαντική αστρολογική (και κοσμολογική) αντίληψη του Πλάτωνα στον Μύθο του Ηρός (7). Στον μύθο η ψυχή περιμένοντας να γεννηθεί, επιλέγει μια ζωή. Μεταφέρει τότε αυτήν την επιλογή της στις Μοίρες, που ελέγχουν πότε θα είναι ο κατάλληλος χρόνος και τόπος, για να εναρμονιστούν οι ουράνιες σφαίρες με τέτοιο τρόπο, που να παραγάγουν την απαραίτητη προσωπικότητα για την επιλεγμένη ζωή, ελέγχοντας, συγχρόνως, αν οι επιστροφές και οι πρόοδοι θα εξασφαλίσουν ότι τα γεγονότα θα εκτυλιχθούν στον χρόνο σύμφωνα με αυτήν την επιλογή. Χρησιμοποιώντας αστρολογικούς όρους, λέμε ότι η ψυχή έχει το δικό της ωροσκόπιο (τη ζωή που η φύση της την οδήγησε να επιλέξει) και ενσαρκώνεται στον μοναδικό χρόνο και μέρος, όπου θα μπορέσει να ζήσει αυτή τη ζωή. Επομένως οι θέσεις του γενέθλιου ωροσκοπίου προέρχονται από το εσωτερικό ωροσκόπιο της ψυχής.
Γι’ αυτό η διάταξη των Κλήρων παραμένει στατική σε όλα τα ωροσκόπια επιστροφής: η ψυχή παραμένει ίδια, ενώ η ζωή ξετυλίγεται γύρω της και την επηρεάζει.
Η διάκριση μεταξύ του εσωτερικού ωροσκοπίου (των Κλήρων) και του εξωτερικού (των πλανητών) είναι πολύ σημαντική. Τείνουμε να θεωρούμε το όριο του «εγώ», το πιο σημαντικό όριο που υπάρχει. Αλλά δεν είναι έτσι. Το σημαντικό όριο είναι μεταξύ του εσωτερικού και εξωτερικού ωροσκοπίου, δηλαδή το όριο μεταξύ της «ψυχής μου» και οποιουδήποτε άλλου πράγματος που υπάρχει στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων όλων όσων θεωρώ ως «εγώ».
Στην μια πλευρά υπάρχει η ψυχή, στην άλλη ο εαυτός και ό,τι υπάρχει στον κόσμο. Από την μεριά της ψυχής ο εαυτός και ο κόσμος είναι το ίδιο. Γι’ αυτό ακριβώς μπορούμε να διαβάζουμε στην αστρολογία και τη φύση του εαυτού και τα γεγονότα της ζωής, συμπεριλαμβανομένων των άλλων ανθρώπων και των εξωτερικών γεγονότων στη ζωή από το γενέθλιο ωροσκόπιο.
Θα ήταν χρήσιμο αν τα διάφορα αστρολογικά προγράμματα μπορούσαν να ενσωματώσουν αυτό το εσωτερικό ωροσκόπιο, ειδικά στα ωροσκόπια επιστροφής.
Οι Κλήροι των 7 πλανητών
Εάν λοιπόν θέλουμε να σχηματίσουμε αυτό το κεντρικό ωροσκόπιο, το σημείο που πρέπει να ξεκινήσουμε είναι οι επτά Κλήροι-κλειδιά, οι Κλήροι των Επτά Πλανητών, συγκεκριμένα όπως τους δίνει ο Al-Biruni (8).
Ούτε η λογική ούτε η εμπειρία υποστηρίζουν την κοινή πρακτική να αντιστρέφεται ο τύπος του Κλήρου της Τύχης στα νυχτερινά ωροσκόπια. Παροτρύνουμε τον αναγνώστη να μην το κάνει αυτό. Κι αν ο Κλήρος της Τύχης δεν αντιστρέφεται, ούτε και οι Κλήροι, που προέρχονται από αυτήν, δεν αντιστρέφονται.
Επτά Κλήροι – ένας για κάθε πλανήτη. Αν και η Αφροδίτη και ο Ερμής έχουν Κλήρους που συνδέονται μαζί τους, ούτε η Αφροδίτη ούτε ο Ερμής εμφανίζονται σε αυτούς. Ο Παύλος ο Αλεξανδρεύς δίνει εναλλακτικό τύπο για τους Κλήρους αυτούς:
Κλήρος της Αγάπης = Asc + Αφροδίτη – Κλήρος του Πνεύματος
Κλήρος της Ανάγκης (Απελπισίας) = Asc + Κλήρος της Τύχης – Ερμής
Αυτοί οι Κλήροι ονομάζονται από εδώ και στο εξής «Κλήροι του Παύλου». Αν και με αυτούς έχουμε μια ομοιομορφία στη λίστα, είναι σημαντικότερο να αποδίδεται το νόημα κάθε Κλήρου από το να μοιράζουμε καθήκοντα στους πλανήτες. Η πείρα έχει αποδείξει ότι οι Κλήροι του Παύλου είναι αξιόλογοι, αλλά δεν φαίνονται τόσο σημαντικοί όσο του Al-Biruni.
Σημειώστε ότι σε όλους τους παραπάνω τύπους, οι ευεργέτες πλανήτες συνδέονται με τον Κλήρο του Πνεύματος ενώ οι κακεργέτες, στους οποίους πρέπει να συμπεριλάβουμε τον Ερμή, με τον Κλήρο της Τύχης.
Φυσικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και άλλους Κλήρους, όταν είναι απαραίτητο. Ο Al-Biruni παραπονιόταν ότι εφευρίσκονται νέοι Κλήροι κάθε μέρα. Δίνει επιλεκτικά μια λίστα 97 Κλήρων, αυτών που χρησιμοποιούνται πιο πολύ. Πάντως η επιλογή του ξεπερνά τα όρια, πολλοί από τους Κλήρους αυτούς είναι αμφίβολο ότι χρησιμεύουν σε κάτι.
Η σύνδεση τώρα μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού ωροσκοπίου δεν είναι τόσο απλή. Για παράδειγμα, ο Κλήρος της Ανδρείας δεν δημιουργεί τον Άρη με μια απλή αντιστροφή του αντίστοιχου τύπου, δηλαδή
Asc + Κλήρος της Τύχης – Άρης = Κλήρος της Ανδρείας
δεν δίνει αντιστρεφόμενος
Asc + Κλήρος της Τύχης – Κλήρος της Ανδρείας = Άρης.
Είμαστε πολύπλοκα πλάσματα και έτσι πολύπλοκο είναι και το αστρολογικό δίχτυ. Οι Κλήροι μπορεί να παραλληλισθούν με καρφίτσες που χρησιμεύουν ως οδηγοί, γύρω από τους οποίους φτιάχνεται μια δαντέλα. Εξετάστε το σχέδιο της δαντέλας -δηλαδή τη διάταξη των πλανητών στο ωροσκόπιο- και θα δείτε ότι οι καρφίτσες είναι σε τέτοια σημεία, ώστε να μπορεί να παραχθεί η διάταξη αυτή.
• Η σπουδαιότητα του Κλήρου της Τύχης ή της Σελήνης (Φορτούνα) (Asc + Σελήνη – Ήλιος) αναφέρθηκε παραπάνω.
Παρεκκλίνοντας ελαφρά μπορούμε να δείξουμε τη σπουδαιότητα του Κλήρου του Επαγγέλματος. Ίδιος τύπος με του Κλήρου της Τύχης, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιούμε το Μεσουράνημα (MC) αντί για τον Ανερχόμενο.
• Κλήρος του Επαγγέλματος = MC + Σελήνη – Ήλιος
Επειδή το MC είναι το μέρος που αφορά τη δράση, μας λέει τον τρόπο, με τον οποίο η ψυχή καλείται να πράξει. Ο Παύλος ο Αλεξανδρεύς ονομάζει τον Κλήρο αυτόν, Κλήρο της Βασιλείας, με την έννοια ότι ο βασιλιάς καλείται να καταλάβει αυτήν τη θέση.
• Ο Κλήρος του Πνεύματος ή του Ήλιου (Asc + Ήλιος – Σελήνη) είναι το αντίθετο τόξο από αυτό του Κλήρου της Τύχης. Ο Κλήρος του Πνεύματος είναι η απόσταση από τον Ήλιο προς τη Σελήνη σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού, ενώ ο Κλήρος της Τύχης (ή Φορτούνα ή Κλήρος της Σελήνης) είναι η απόσταση από τον Ήλιο προς τη Σελήνη αντίθετα με τους δείκτες του ρολογιού.
Τα δύο τόξα αθροιζόμενα συμπληρώνουν έναν κύκλο δίνοντας την αστρολογική θεώρηση του θείου γάμου του Πνεύματος και της Ψυχής, του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Ο Κλήρος του Πνεύματος, δηλαδή ο Κλήρος του Ήλιου, δείχνει ότι η Σελήνη λάμπει μόνο με το φως του Ήλιου, με άλλα λόγια ότι το πνεύμα δημιουργεί την ψυχή. Αν και από τη δική μας ανθρώπινη πλευρά φαίνεται και πράγματι μπορεί να ειπωθεί ότι το πνεύμα υπάρχει και γεννιέται από την ψυχή. Ο Κλήρος του Πνεύματος ονομάζεται επίσης Κλήρος της Αφθονίας εντός του Οίκου, γιατί ο Ήλιος ως Κύριος της Ζωής συντηρεί με αφθονία.
• Ο Κλήρος της Αγάπης (Asc + Κλήρος του Πνεύματος – Κλήρος της Τύχης) είναι ο Κλήρος της Αφροδίτης, αν και η ίδια η Αφροδίτη εμφανίζεται μόνο στον αντίστοιχο Κλήρο του Παύλου. Είναι το τόξο από τον Κλήρο της Τύχης στον Κλήρο του Πνεύματος, αντίθετα προς τους δείκτες του ρολογιού. Έχει το όνομα Κλήρος της Αγάπης, γιατί και τα δύο σημεία επιθυμούν να ενωθούν, έτσι η απόσταση ανάμεσά τους παράγει την επιθυμία για συμφιλίωση.
• Το αντίθετο τόξο σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού, δίνει τον Κλήρο της Απελπισίας (Asc + Κλήρος της Τύχης – Κλήρος του Πνεύματος). Επειδή τα δύο τόξα αθροιζόμενα δίνουν έναν πλήρη κύκλο, αναφέρονται σε διαφορετικές όψεις της ίδιας εμπειρίας:
Αντίθετα από τους δείκτες του ρολογιού, σύμφωνα με την κίνηση των πλανητών, το διάστημα μεταξύ ψυχής και πνεύματος παράγει αγάπη, την επιθυμία να γεμίσει το χάσμα μεταξύ τους, με την ελπίδα και την πίστη ότι αυτό είναι εφικτό. Το τόξο σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού, δηλαδή σύμφωνα με την πρωταρχική κίνηση, που παράγεται από την περιστροφή της Γης περί τον άξονά της, παράγει το αίσθημα απελπισίας που συνδέεται με τη Γη και δεν επιτρέπει να ελπίσει κανείς ότι το χάσμα γεφυρώνεται. Είναι ο θρήνος της ψυχής που παγιδεύτηκε στον κόσμο. Τα δύο τόξα μπορούν επίσης να θεωρηθούν ως η δυική φύση της ψυχής: ένα μέρος της λαχταρά την επιστροφή στο θείο, ενώ το άλλο είναι πρόθυμο για την εμπειρία της ενσάρκωσης.
Γι’ αυτό η Απελπισία είναι ο Κλήρος του Ερμή, αυτό που ονομάζει ο Παύλος «Ανάγκη», επίσης γνωστό και ως «Αγορά και Πώληση». Είναι η τριβή ενάντια στους αναπόφευκτους περιορισμούς της ενσάρκωσης, ειδικά η συνεχής ανάγκη για επιλογή. Πρόθυμη η ψυχή για τις εμπειρίες της ενσάρκωσης, βρίσκει τους περιορισμούς της ανυπόφορους. Αγαπώ την αγελάδα μου, αλλά αγαπώ τα χρήματα περισσότερο. Έτσι σου πουλώ την αγελάδα μου. Εκείνο που πραγματικά θέλω είναι και η αγελάδα μου και τα χρήματά σου, αλλά μέσα στον μάταιο τούτο κόσμο, δεν μπορώ να τα έχω και τα δύο. Αυτό το συνεχές ζύγισμα, ο συμβιβασμός εις βάρος του ιδεατού, είναι ο Ερμής.
Το γεγονός ότι ο Κλήρος της Αγάπης δεν περιλαμβάνει την Αφροδίτη στο σχηματισμό του δεν είναι αποτέλεσμα παράλειψης. Γιατί ο Κλήρος της Αγάπης είναι μόνο μια απόπειρα να ανιχνεύσει κανείς το μονοπάτι της αγάπης.
Η αγάπη δεν βρίσκεται στο παιχνίδι της αστρολογικής συναστρίας, αλλά στο διάστημα ανάμεσα στην ψυχή και το πνεύμα.
• Η Αιχμαλωσία είναι ο Κλήρος του Κρόνου (Asc + Κλήρος της Τύχης – Κρόνος), που η φύση του μοιάζει με εκείνην του 12ου οίκου. Η Απελπισία είναι η αναγκαστική αγωνία της ζωής. Η Αιχμαλωσία είναι η αγωνία που προκαλούμε στον εαυτό μας από δική μας ανοησία. Η αμαρτία. Αυτός ο Κλήρος ονομάζεται και Νέμεσις. Η δίκαιη τιμωρία για κακές πράξεις, γι’ αυτό και καλείται «αιχμαλωσία». Η εσωτερική αιχμαλωσία στην αμαρτία μπορεί να είναι σημαντικότερη από την εξωτερική αιχμαλωσία εξαιτίας της. Ο Κλήρος όμως αυτός είναι συγχρόνως η Απελευθέρωση από την Αιχμαλωσία. Η θύρα για την αμαρτία ανοίγει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Ένα άλλο όνομα του είναι «Εκείνοι που Ανήλθαν σε Ανώτερη Θέση», όπου ανώτερη θέση είναι το υλικό καθρέφτισμα τού να βγει κανείς από τον βούρκο.
• Η Νίκη είναι ο Κλήρος του Δία (Asc + Δίας – Κλήρος του Πνεύματος). Αυτό δεν έχει πολλή σχέση (μπορεί και καμία) με το ποιος κερδίζει τις μάχες, τον αγώνα ποδοσφαίρου ή τις δικαστικές υποθέσεις. Υπάρχει ο Κλήρος της Επιτυχίας (Asc + Δίας – Κλήρος της Τύχης) για όλα αυτά. Ο Κλήρος της Νίκης εμπλέκει το Πνεύμα μάλλον και όχι τον Κλήρο της Τύχης, δίνοντάς μας μια ουσιαστικότερη νίκη – είναι το σημείο όπου η Χάρη σταλάζει στη ζωή μας.
• Το Θάρρος ή Ανδρεία είναι ο Κλήρος του Άρη (Asc + Κλήρος της Τύχης – Άρης). Αφορά την ικανότητα για ορθές πράξεις, με την αποφυγή των ασήμαντων απαιτήσεων του εγώ, η μεγαλοσύνη της ψυχής. Να γίνει εκείνο που πρέπει, άσχετα αν αυτό εξυπηρετεί τα άμεσα συμφέροντα ή όχι.
Το αρχιτεκτόνημα της ψυχής
Αυτοί οι Κλήροι -και ίσως κι άλλοι- αποτελούν το αρχιτεκτόνημα της ψυχής. Μία από τις πολλές ερμηνείες στην ιστορία για την είσοδο των Ισραηλιτών στην Γη της Επαγγελίας είναι η είσοδος της ψυχής στη ζωή, σε αυτήν την Γη από γάλα και μέλι, όπου κατοικούμε. Την Γη της Επαγγελίας κατέχουν 7 φυλές. Σαν αστρολόγοι, όταν ακούμε τον αριθμό επτά σηκώνονται τα αυτιά μας. Υπάρχει μόνο ένα 7 και μόνο ένα 12 – όλα τα 7 αναφέρονται στους πλανήτες, το 3 είναι της Θεότητας και το 4 της ύλης κατ’ επέκτασιν. Το Ισραήλ (9) απαγορεύεται να ‘αντιμετωπίζει χαλαρά’ αυτές τις φυλές, πρέπει να τις νικήσει και να τις οδηγήσει έξω από την Γη, στην οποία θα κυριαρχήσει. Κι αυτό δεν πρόκειται να γίνει με μια προσπάθεια. Ο Θεός εξηγεί ότι εάν οι φυλές εκδιωχθούν πριν το Ισραήλ να είναι αρκετά δυνατό, η Γη θα γίνει ένας αγριότοπος, κατοικημένος μόνο από άγρια θηρία (10).
Η ψυχή πρέπει να δυναμώσει σταδιακά για να μπορέσει να αναλάβει το έργο της. Αυτό μας δίνει μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτήν που έχουμε στο μυαλό μας για το ωροσκόπιό μας. Το «τι συναρπαστική προσωπικότητα που είμαι», με το οποίο είμαστε τόσο εξοικειωμένοι, δεν ισχύει πια. Γιατί οι πλανήτες μας ανεξάρτητα από το πόσο καλοί φαίνονται, τώρα αποτελούν αντικείμενο δοκιμασίας (11).
Αυτά για τη θεωρία. Λειτουργούν όμως τα παραπάνω; …Η εφαρμογή της μεθόδου παράγει εξαιρετικά αποτελέσματα. Τα ωροσκόπια επιστροφής για τις χρονιές, που είναι σημαντικές, τονίζονται από τους σχετικούς Γ.Τ. Κλήρους (δηλ. τους Κλήρους, που παράγονται από τα γενέθλια τόξα εφαρμοσμένα στον Asc της επιστροφής).
Υπάρχουν αντιρρήσεις από αυτούς, που έχουν στατιστική κλίση. Θα νομίζει κάποιος ότι έχουμε την πρόθεση, εφαρμόζοντας τους Γ.Τ. Κλήρους σε ένα ωροσκόπιο επιστροφής, να προσθέσουμε και άλλα σημεία. Δεν είναι έτσι. Γιατί δεν πάσχουμε από τον πυρετό των αστεροειδών – αυτό το ντελίριο που ρίχνει 3.000 σημεία σε ένα ωροσκόπιο και αναγνωρίζει ως σημαντική την σύμπτωση δύο εξ αυτών με έναν πλανήτη. Πρώτον οι Κλήροι που τονίζονται είναι ακριβώς εκείνοι, που θα περίμενε κανείς να τονιστούν. Δεύτερον ο αριθμός των Γ.Τ. Κλήρων είναι ίδιος με τον αριθμό των Κλήρων στο γενέθλιο ωροσκόπιο και ίδιος με τον αριθμό των Κλήρων, που παράγει το ωροσκόπιο της επιστροφής. Όταν συμβαίνει κάτι σημαντικό στη ζωή, οι Γ.Τ. Κλήροι τονίζονται πολύ περισσότερο από ό,τι οι διάφορες γενέθλιες θέσεις ή οι Κλήροι της Επιστροφής.
Έχοντας στο μυαλό μας ότι ο υπολογισμός των Γ.Τ. Κλήρων της επιστροφής γίνεται για να απαντηθεί η ερώτηση «Τι συμβαίνει με την ψυχή στην πραγματικότητα της νέας χρονιάς;», φαίνεται ότι τα κύρια γεγονότα που τονίζουν αυτούς τους Κλήρους μπορούν να ιδωθούν ως τα χαρακτηριστικά που είλκυσαν την ψυχή να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη ζωή.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν βέβαια ότι οι άλλοι Κλήροι δεν έχουν τίποτε να μας πουν. Απλώς οι Γ.Τ. Κλήροι έχουν να πουν πολλά και ό,τι λένε είναι σημαντικό.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- Παλιά παραβολή με παραλλαγές σε πολλές θρησκευτικές παραδόσεις, βουδιστική, ινδουιστική, τζαϊνιστική, σούφι και μπαχάι. Ο ‘ελέφαντας’ περιγράφεται με βάση την περιορισμένη εμπειρία των ‘τυφλών’, έτσι που οι περιγραφές τους για τον ελέφαντα να είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Ο καθένας υποψιάζεται τους υπόλοιπους και τους κατηγορεί ότι ψεύδονται. Το ηθικό δίδαγμα της παραβολής είναι ότι οι άνθρωποι έχουν τάση να διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια με βάση την περιορισμένη και υποκειμενική τους εμπειρία, αγνοώντας τις επίσης περιορισμένες και υποκειμενικές εμπειρίες άλλων ανθρώπων που μπορεί να θεωρηθούν εξίσου αληθινές. Η ιστορία έγινε γνωστή στην Ευρώπη από τον Αμερικανό ποιητή του 19ου αι. J. G. Saxe που δημιούργησε τη δική του εκδοχή σε ένα ποίημα, όπου ο ‘ελέφαντας’ είναι μια μεταφορά για τον Θεό και οι διάφοροι ‘τυφλοί’ αντιπροσωπεύουν τις θρησκείες που διαφωνούν για κάτι που κανείς δεν έχει βιώσει πλήρως. https://en.wikipedia.org/wiki/Blind_men_and_an_elephant
- Πρόκειται για τον παλιότερο τρόπο σχεδιασμού του ωροσκοπίου.
- Αριθμοί, κεφ. Β΄. Βλ. επίσης την αναφορά στο θέμα στο βιβλίο του Rene Guenon Fundamental Symbols, Quinta Essentia, Κέιμπριτζ, χωρίς χρονολογία, κεφ. 15.
- Αριθμοί 3:14-39 (Η απογραφή των Λευιτών).
- Βλ. Christian Astrology, σσ. 783-829. Η αφορμή γι’ αυτό το άρθρο ήταν μια συζήτηση με τον Dave Roell, του οποίου η νέα έκδοση του βιβλίου Christian Astrology αλλά και η έκδοση άλλων κλασικών κειμένων προτείνονται ανεπιφύλακτα. Διατίθενται στο www.astroamerica.com
- Σχόλιο στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, Λόγος VI.
- Πλάτωνος Πολιτεία, 614b-621d: «Η Πολιτεία τελειώνει με μια αισιόδοξη διδαχή· η ψυχή είναι αθάνατη. Ο δίκαιος επιβραβεύεται και σε αυτόν τον κόσμο, αλλά και μετά θάνατον. Αντιθέτως οι άδικοι, οι τύραννοι, οι κακούργοι τιμωρούνται σκληρά. Απόδειξη η μαρτυρία του Ηρός του Αρμενίου, την οποία εκθέτει ο Σωκράτης χωρίς ωστόσο να διασαφηνίζει αν την άκουσε από τον Ήρα τον ίδιο ή από κάποιους άλλους. Ο Hρ, ο γιος του Αρμενίου από την Παμφυλία, ένας γενναίος πολεμιστής, σκοτώθηκε στη μάχη. Για δέκα ημέρες παρέμεινε στο πεδίο της μάχης, ανάμεσα στα πτώματα των άλλων πολεμιστών, που είχαν αρχίσει να αποσυντίθενται. Τη δωδέκατη ημέρα, όταν τον μεταφέρουν στο σπίτι του και τον τοποθετούν πάνω στη νεκρική πυρά, ο ήρωας ξαναγυρίζει στη ζωή και αρχίζει να διηγείται όσα είχε δει και όσα είχε ακούσει η ψυχή του στον άλλο κόσμο». Βλ. Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία, http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C128/680/4511,20331/
- Βλ. Elements of the Art of Astrology, παράγραφοι 476-479.
- Εννοείται ότι η λέξη Ισραήλ χρησιμοποιείται με την πνευματική έννοια και σημαίνει ‘οι άνθρωποι’. Δεν έχει σχέση με το σημερινό κράτος του Ισραήλ. Για την χριστιανική ερμηνεία του όρου βλ. ενδεικτικά Παύλου προς Ρωμαίους 4,13: «ου γαρ διά νόμου η επαγγελία τω Αβραάμ ή τω σπέρματι αυτού, το κληρονόμον αυτόν είναι του κόσμου, αλλά της δικαιοσύνης πίστεως» (Γιατί δεν δόθηκε η υπόσχεση στον Αβραάμ και τους απογόνους του ότι μέσω του νόμου θα κληρονομήσουν την Γη, αλλά μέσω της δικαιοσύνης που προέρχεται από την πίστη). Επίσης προς Γαλάτας 3,27-29: «όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς έστε εν Χριστώ Ιησού· ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι» (όσοι βαπτισθήκατε στο όνομα του Χριστού, ενωθήκατε με τον Χριστό· δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, ούτε δούλος ούτε ελεύθερος, ούτε άνδρας ή γυναίκα, όλοι σας είστε εν Χριστώ· κι αν είστε εν Χριστώ, είστε απόγονοι του Αβραάμ και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι». Βλ. και https://en.wikipedia.org/wiki/Promised_Land
Και φυσικά η κληρονομιά που αναφέρεται ως Γη, δεν είναι μια συγκεκριμένη γη, αλλά το πολύτιμο δώρο της ζωής που θεωρούμε ή δεδομένο ή ασήμαντο…
Η Πραγματική Αστρολογία αναφέρεται στην Ουσία, δηλαδή την αλήθεια της Αρχαίας Σοφίας, στην οποία αναφέρονται, τόσο οι Γραφές όσο και η μυθολογία, αλλά και τα μεγάλα λογοτεχνικά κείμενα ή άλλα έργα τέχνης. - Έξοδος, 23:29-30.
- Ο άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος, του οποίου το έργο ο Θωμάς Ακινάτης βρήκε απεριόριστα πολύτιμο, αναπτύσσει πολύ ενδιαφέροντα σχόλια πάνω σε αυτό. Βλ. Αββάς Κασσιανός ο Ρωμαίος – Ελληνική Πατρολογία, Λογισμός 5, κεφ. 16.