William Lilly (1602-1681). Εξέχων Άγγλος αστρολόγος του 17ου αι., που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην πορεία της δυτικής αστρολογικής παράδοσης μέχρι τις μέρες μας. Περιγράφεται σαν ιδιοφυΐα στο αντικείμενό του, κάνοντας πράξη κάτι που η κοινή γνώμη, ακόμη και σήμερα, πίστευε ότι δεν ήταν εφικτό.
Γεννήθηκε το 1602 στο Diseworth του Leicestershire, από οικογένεια μικροκτηματιών καλλιεργητών, εγκατεστημένων εκεί πολλές γενιές. Έλαβε μια αρκετά καλή κλασική παιδεία, αλλά ο ίδιος έλεγε ότι το γεγονός ότι ο καθηγητής του ποτέ δεν τον δίδαξε Λογική είχε επίπτωση στην καριέρα του αργότερα. Ήξερε λίγα ελληνικά και εβραϊκά και χειριζόταν αρκετά καλά τα λατινικά.
Όταν ήταν 18 χρονών, ο πατέρας του πτώχευσε, και ο Lilly πήγε στο Λονδίνο στην υπηρεσία ενός ηλικιωμένου και της συζύγου του. Ο κύριος του πεθαίνοντας (1627) του κληροδότησε ένα ετήσιο εισόδημα 20 λιρών. Εφτά χρόνια μετά, ο Lilly νυμφεύτηκε τη χήρα, η οποία πεθαίνοντας, 6 χρόνια αργότερα, του άφησε περιουσία 1000 λιρών. Με το γάμο αυτό και πριν το θάνατο της γυναίκας του, ήδη από το 1632, μπόρεσε να έχει την πολυτέλεια να μελετήσει αστρολογία, διαβάζοντας όποιο αστρολογικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια του και δοκιμάζοντας να εφαρμόσει την τέχνη αυτή. Δέκα χρόνια μετά έκανε μια σοβαρή επανάληψη όσων είχε μελετήσει και κυρίως ανακάλυψε το βιβλίο του Naibod «Σχόλια στο έργο του Alcabitius» (Άραβας αστρολόγος 10ος αι.), που του φάνηκε το πιο σπουδαίο απ’ όσα είχε μελετήσει μέχρι τότε. Την ίδια εποχή, όπως λέει ο ίδιος, άρχισε να παρατηρεί οτιδήποτε σημαντικό συνέβαινε μεταξύ του βασιλιά και του Κοινοβουλίου. Και κατέληξε να πιστέψει ότι όλα τα γήινα εξαρτώνται από υψηλότερες αιτίες και ότι είναι δυνατόν να τα προβλέψει κανείς από τις σχέσεις των ουράνιων σωμάτων. «Εργάστηκα πάνω στην ιδέα αυτή και βρήκα το κουράγιο να προχωρήσω στη μέθοδο που, από τότε, ακολουθώ», γράφει.
Το 1644 και στη διάρκεια του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου, εξέδωσε τα πρώτα από τα πιο δημοφιλή του αστρολογικά κείμενα.
Το 1647, ο Lilly τυπώνει το πιο σπουδαίο και και περιεκτικό βιβλίο του τη «Χριστιανική Αστρολογία», που παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα. Ένα μεγάλο έργο σε 3 τόμους, που ποτέ δεν σταμάτησε να εκδίδεται.
Ήταν το πρώτο αστρολογικό κείμενο στην αγγλική γλώσσα και όχι στα λατινικά. Λέγεται ότι δίδαξε ένα έθνος σε κρίση τη γλώσσα των άστρων. Θεωρείται ένα από τα κλασικά κείμενα στη μελέτη της παραδοσιακής αστρολογίας, από το Μεσαίωνα μέχρι σήμερα, κυρίως της Ωριαίας Αστρολογίας, που αφορά την πρόβλεψη μελλοντικών ή τη διερεύνηση σύγχρονων γεγονότων και βασίζεται στο ωροσκόπιο που σχηματίζεται στο χρόνο που τίθεται η ερώτηση στον αστρολόγο. Παραδείγματα ωριαίων ωροσκοπίων υπάρχουν στον 2ο τόμο της «Χριστιανικής Αστρολογίας».
Στη συνέχεια άρχισε να εκδίδει τα προφητικά του αλμανάκ και άλλες εργασίες, που τράβηξαν την προσοχή μελών του Κοινοβουλίου. Μέχρι το 1659 η έκδοση των αλμανάκ του έφτασε τις 30.000 αντίτυπα το χρόνο. Η κύρια προσπάθειά του επικεντρώθηκε στην πρόβλεψη συγκεκριμένων μελλοντικών γεγονότων.
Ο Lilly εξέδωσε την αυτοβιογραφία του προς το τέλος της ζωής του το 1681, κατόπιν αιτήματος του προστάτη του Elias Ashmole*.
Στην αυτοβιογραφία του αυτή, περιγράφει τα πολιτικά γεγονότα της ταραγμένης εποχής του, με λεπτομερή βιογραφικά στοιχεία των πολύ σημαντικών σύγχρονών του προσωπικοτήτων. Αναφέρει τη φιλική υποστήριξη που του παρείχε ο Κρόμγουελ, όταν αντιμετώπισε δίωξη για την έκδοση αστρολογικών προβλέψεων. Γράφει ακόμη και για τη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου το 1666, όταν προσήχθη ενώπιον επιτροπής για τη διερεύνηση πιθανής εμπλοκής του. Είχε εκδώσει, 15 χρόνια πριν το γεγονός, εικόνες με την πόλη να φλέγεται ανάμεσα σε φέρετρα. Υπήρχε υπόνοια ότι προκάλεσε την πυρκαγιά, για να επαληθευθούν οι προβλέψεις του.
Ο Lilly ήταν αμφιλεγόμενος σαν χαρακτήρας, έτεινε στη μελαγχολία, αλλά ήταν εκρηκτικός στις κοινωνικές επαφές του. Έτσι, στη διάρκεια της ζωής του, απέκτησε, ναι μεν, πολλούς και ισχυρούς φίλους, αλλά και πολλούς εχθρούς. Σημειώστε ότι σχόλια εις βάρος του γίνονται ακόμη και σήμερα.
Στη διάρκεια του Εμφυλίου ήταν με το μέρος του Κοινοβουλίου και ήταν χιλιαστής. Με την επάνοδο της βασιλείας, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα (και οικονομικά) και αποσύρθηκε στην εξοχή. Για τους υποστηρικτές του ήταν ένας άλλος Μέρλιν, για τους εχθρούς του απατεώνας.
Του χρωστάμε πολλά εμείς σήμερα. Στη δεκαετία του ’70, η Olivia Barclay έφερε ξανά στο φως τη «Χριστιανική Αστρολογία» του, έχοντας ανακαλύψει μια φωτοτυπία του έργου. Ανάμεσα στους μαθητές της είναι πολλοί, γνωστοί σήμερα, αστρολόγοι, που ασκούν Ωριαία Αστρολογία, βασισμένη στο βιβλίο του Lilly. Ανάμεσά τους ο δάσκαλός μου John Frawley, ίσως ο σημαντικότερος στην άσκηση και διδασκαλία της Ωριαίας Αστρολογίας -και όχι μόνο.
*Elias Ashmole (1617-1692). Άγγλος πολιτικός, αρχαιολάτρης, συλλέκτης, αστρολόγος, αλχημιστής, μελετητής των τεχνών και επιστημών, τέκτονας και υποστηρικτής των βασιλικών στη διάρκεια του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου, κληροδότησε στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τις συλλογές του και έτσι ιδρύθηκε το Ασμόλειο Μουσείο.
Πηγές: Wikipedia, Encyclopedia Britannica (1912), The Secret of William Lilly’s Prediction of the Fire of London by Maurice McCann.