Περίγειο – Perigee
Το σημείο στο οποίο η τροχιά του πλανήτη είναι πιο κοντά στη Γη. Επειδή η Γη παραδοσιακά θεωρούνταν η κατώτερη σφαίρα, η προσέγγιση στη Γη συνδεόταν με την κατώτερη θέση, τα κοσμικά θέματα και τη φυσική δύναμη (οι πλανήτες φαίνονται μεγαλύτεροι στο περίγειο). Όταν οι πλανήτες είναι στο περίγειο, είναι ανάδρομοι και αργοί σε κίνηση. Βλ. και λήμματα Απόγειο, Αυγή, Φέρων Κύκλος, Επίκυκλος, Εξισωτής.
Περιπλανώμενος Πλανήτης – Peregrine
Ένας πλανήτης είναι περιπλανώμενος όταν δεν έχει καμιά θεμελιώδη ποιότητα στο σημείο που βρίσκεται. Ο περιπλανώμενος πλανήτης έχει μικρή επιρροή ή έλεγχο στο περιβάλλον του. Σηματοδοτεί αυτόν που περιπλανιέται άσκοπα, χωρίς αποκτήματα ή στήριγμα. Και στην περίπτωση της κλοπής θα είναι πάντα ύποπτος, με τον ίδιο τρόπο που οι ξένοι αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Είναι κάποιος που δεν εστιάζει, που νιώθει χαμένος ή έξω από τον τρόπο σκέψης των πολλών, χωρίς ξεκάθαρους στόχους και δεσμεύσεις. Η αμοιβαία υποδοχή δεν τον εμποδίζει να είναι περιπλανώμενος, αν και επηρεάζει τον τρόπο που λειτουργεί.
Πλανήτες
Πλανήτης, σύμφωνα με τον σύγχρονο ορισμό της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU), αλλά όχι όλων των αστρονόμων, ονομάζεται κάθε ουράνιο σώμα που περιφέρεται γύρω από έναν (τουλάχιστον) αστέρα. Η ετυμολογία της λέξης «πλανήτης» προέρχεται από την αρχαιοελληνική φράση «πλανῆτες ἀστέρες» (άστρα που περι-πλανώνται), σε αντίθεση με τους ίδιους τους αστέρες, που «μοιάζουν» ακίνητοι στον ουράνιο θόλο (εξ ου και η ονομασία απλανείς αστέρες). Βλ. λήμμα Αστέρες και Αστερισμοί.
Παρά το γεγονός ότι, αρχικά, αστρονομία και αστρολογία αποτελούσαν αντικείμενο της ίδιας μελέτης, οι πλανήτες στην αστρολογία έχουν μια έννοια διαφορετική από τη σημερινή αστρονομική κατανόηση του τι είναι ένας πλανήτης.
Πριν από την εποχή των τηλεσκοπίων, ο νυχτερινός ουρανός εθεωρείτο ότι αποτελούνταν από δύο παρόμοια συστατικά: τους απλανείς αστέρες, που παρέμεναν φαινομενικά ακίνητοι μεταξύ τους, και τους περιπλανώμενους αστέρες ή πλανήτες, που κινούνταν σε σχέση με τους απλανείς κατά τη διάρκεια του έτους.
Για τους αστρολόγους οι πλανήτες περιελάμβαναν όσους ήταν ορατοί με γυμνό μάτι. Παρ’ όλα αυτά, δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν τον από Πλάτωνα, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και Ορφικοί (οι παλαιότεροι πιθανώς θεολόγοι του κόσμου) γνώριζαν ότι υπήρχαν και άλλοι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Ομοίως γνώριζαν ότι οι αστέρες είναι ήλιοι, όπως ο δικός μας. Ήξεραν επίσης ότι ο Ήλιος βρίσκεται στο κέντρο του πλανητικού μας συστήματος και άλλα πολλά, όπως με πειστικά επιχειρήματα παρουσιάζει η Αλτάνη στη μελέτη της για τη Θόλο της Επιδαύρου (βλ. Άρρητοι Λόγοι – Επίδαυρος, Θόλου Αποκάλυψις).
Ο όρος πλανήτης στην παραδοσιακή αστρολογία εφαρμόζεται για τους πέντε πλανήτες, Κρόνο, Δία, Άρη, Αφροδίτη, Ερμή, και τα δύο Φώτα, τον Ήλιο και τον δορυφόρο της Γης, τη Σελήνη. Οι αστρολογικοί πλανήτες είναι συνολικά επτά. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι εξωκρόνιοι, Ουρανός, Ποσειδώνας, Πλούτωνας (= νάνος πλανήτης στη ζώνη Κάιπερ), που όμως χρησιμοποιούνται ως μια ιδιαίτερη κατηγορία αστέρων.
Οι πλανήτες με τη συμβολική/πνευματική τους έννοια είναι οι φορείς των ιδιοτήτων των 12 ζωδίων στη Γη. Τα ζώδια όμως είναι πνευματικές οντότητες και δεν πρέπει να συγχέονται με τους 12 αστερισμούς που φέρουν τα ίδια ονόματα (βλ. https://studyingastrology.com/asterismoi-kai-zodia/). Οι πλανήτες καμιά βαρυτική ή άλλη φυσική επίδραση δεν έχουν στη Γη και στα επ’ αυτής πλάσματα και πράγματα (βλ. https://studyingastrology.com/ousia-kai-planetes/)
Πλανητικές Σφαίρες – Planetary Spheres
Στην πτολεμαϊκή άποψη του κόσμου, η Γη είναι το κέντρο από το οποίο μετρώνται οι κινήσεις των πλανητών και των απλανών αστέρων. Η φιλοσοφική προσέγγιση του Κόσμου με τις Πλανητικές Σφαίρες είναι παλαιοτάτη και χάνεται στα βάθη των αιώνων. Παρείχε ένα καλό λειτουργικό αστρονομικό μοντέλο, που εξυπηρετούσε τις πρακτικές απαιτήσεις της κοινωνίας τον Μεσαίωνα, αλλά και την περιγραφή της δομής του Κόσμου σύμφωνα με τα πλατωνικά και αριστοτελικά κείμενα.
Κάθε πλανήτης κινείται μέσα στη δική του σφαίρα και η θέση του εκεί έχει σχέση με τη φαινομενική του ταχύτητα και την αστρολογική ερμηνεία που του αποδίδεται. Η Σφαίρα του Κρόνου είναι η υψηλότερη και πιο αργή, ενώ η Σφαίρα της Σελήνης, η χαμηλότερη και ταχύτερη. Η περιοχή ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη περιγράφεται σαν Υποσελήνια Σφαίρα, ο κόσμος της φθοράς και της αλλαγής. Για μια καλή φιλοσοφική προσέγγιση βλ. στον παρόντα ιστότοπο Το Σχήμα του Ουρανού και την περιγραφή του David Plant στο www.skyscript.co.uk/sublunar.html
Πλανητικές Ώρες – Planetary Hours
Ίσες διαιρέσεις του χρόνου ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση του Ήλιου, που καταλήγουν σε ώρες μικρότερες ή μεγαλύτερες των 60 λεπτών. Καθεμιά από αυτές συνδέεται με έναν πλανήτη, που λειτουργεί σαν κυβερνήτης της συγκεκριμένης ώρας.
Πολιορκημένος Πλανήτης – Besieged
Ο Bonati περιγράφει ως πολιορκημένο πλανήτη εκείνον που βρίσκεται σε αποκλίνουσα όψη από κάποιον κακεργέτη, ενώ σχηματίζει συγκλίνουσα όψη με κάποιον δεύτερο κακεργέτη (Consideration 6). Περιγράφει, δηλαδή, μια κατάσταση από το κακό στο χειρότερο. O Lilly πάλι περιγράφει τον πολιορκημένο σαν έναν πλανήτη που βρίσκεται ανάμεσα στους δύο κακεργέτες, Άρη και Κρόνο. Το παράδειγμά του αναφέρει τον Άρη στις 10 μοίρες του Κριού, την Αφροδίτη στις 13 μοίρες του Κριού και τον Κρόνο στις 15 μοίρες τού ίδιου ζωδίου. Γενικά είναι αποδεκτό ότι η πολιορκία μπορεί να λαμβάνει χώρα είτε με όψη είτε με σύμπτωση. Βασίζεται στην αρχή ότι ο πλανήτης είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε εχθρικές δυνάμεις.