Οι βάσεις της Πραγματικής Αστρολογίας: Θεολογία, Κοσμολογία, Φιλοσοφία. Γιατί η Πραγματική Αστρολογία δεν είναι οδηγός μαγειρικής με συνταγές. Ένα απλό και διασκεδαστικό κείμενο σε μορφή διαλόγου για την καλύτερη κατανόηση των αρχών της Γενέθλιας Αστρολογίας από τον John Frawley με την άδειά του μεταφρασμένο στα ελληνικά. [Conversations on Natal -1]
Eισαγωγή: Θεολογία και Φιλοσοφία – οι βάσεις της Αστρολογίας
Καθώς ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ καθόμαστε στη φωτιά, ρώτησα το θείο μου. «Και πώς ερμηνεύεις ένα ωροσκόπιο;» Θυμάμαι τη ματιά που μου έριξε. «Μην με ανακατεύεις με τη δουλειά γιορτιάτικα», έλεγε εκείνη η ματιά. Αλλά ήμουν νέος κι έτσι επέμεινα. «Πες μου, θείε, πες μου. Από πού θα αρχίσουμε;»
Αναστέναξε, όπως κάποιος μετά από σκληρή δουλειά, με εκείνο το γνωστό μελοδραματικό του ύφος. Ξαναγέμισε την πίπα του, σχεδόν τελετουργικά, έριξε μια ματιά γύρω στο δωμάτιο, κι εγώ ανυπόμονος περίμενα. Ήξερα ότι δεν θα με απογοητεύσει. Έγνεψε στη θεία μου να του ξαναγεμίσει το ποτήρι και ξεκίνησε.
― Βλέπω τον ενθουσιασμό σου, παιδί μου, και ξέρω πως νομίζεις ότι ξέρεις τα βασικά. Κι είμαι σίγουρος πως θες να σε διαφωτίσω σε πράγματα συναρπαστικά, όπως οι ηλιακές επιστροφές και οι αραβικοί κλήροι. Χωρίς αμφιβολία σκέφτεσαι ότι αυτά χρειάζεσαι να μάθεις.
Έγνεψα καταφατικά. Τα βασικά τα έβρισκα στα παραταγμένα στη σειρά βιβλία στο δωμάτιό μου. Εκεί έβρισκα τι σημαίνει κάθε πλανήτης, σε κάθε ζώδιο ή σε κάθε σπίτι. Τι μπορεί να σήμαινε η κάθε όψη. Ή πώς θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα με τα πιο δυσάρεστα του ωροσκοπίου μου. Με την ανυπονησία της νιότης ήθελα να προχωρήσω στα κρυμμένα αρχαία μυστήρια.
«Θα σου πω και γι’ αυτά εν καιρώ», συνέχισε. «Αλλά πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή. Συχνά σκέφτομαι ότι αν με καλούσαν να διδάξω για ένα χρόνο γενέθλια αστρολογία, θα περνούσα τις πρώτες 364 ημέρες διδάσκοντας θεολογία». Δεν ήξερα αν έπρεπε να χαμογελάσω ή όχι. Αστειευόταν μάλλον. «Και μόνο τις τελευταίες ώρες της τελευταίας ημέρας, θα δίδασκα αστρολογία. Όσο πιο καθαρή είναι η φιλοσοφική βάση, τόσο περισσότερο οι αστρολογικές τεχνικές είναι απλά θέμα κοινής λογικής. Δεν είναι παρά η πρακτική εφαρμογή της γνώσης που έχουμε συλλέξει και κατανοήσει. Αν μας λείπει αυτή η γνώση της φιλοσοφικής βάσης, δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε επωφελώς τις τεχνικές που έχουμε μάθει. Γιατί επάνω σε τι θα τις εφαρμόσουμε;»
― Όταν μελετάμε ένα γενέθλιο ωροσκόπιο, μελετάμε ένα ανθρώπινο πλάσμα. Θα ήταν επομένως σημαντικό, να έχουμε μια λογικά ξεκάθαρη ιδέα για το τι είναι ένα ανθρώπινο πλάσμα. Το σημείο εκκίνησης θα πρέπει να είναι η θεολογία, γιατί αν δεν κατανοήσουμε τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο, αποκλείεται να κατανοήσουμε τον άνθρωπο.
«Μου φαίνεται λογικό, θείε», παραδέχτηκα, αν και σκεφτόμουν ότι όσο η μακριά θεολογική συζήτηση κρατούσε, θε έπρεπε να μείνω ξυπνητός για να μην πληγώσω τα αισθήματα του θείου μου.
― Η αναγνώριση του ανθρώπου, η ύπαρξή του σαν όντος δημιουργημένου, είναι βασική. Το σχέδιο των πλανητών ενός γενέθλιου ωροσκοπίου δεν εμπεριέχει ψυχολογία. Πρέπει να ταιριάξει με κάποιο μοντέλο ψυχολογίας, με ένα μοντέλο του ανθρώπινου πλάσματος. Πέρα από αυτό, η υιοθέτηση κάποιων περίεργων τεχνικών και η εγκατάλειψη των τεχνικών που λειτουργούν, το μεγαλύτερο έλλειμμα της αστρολογίας, όπως αυτή εφαρμόζεται συνήθως στις ημέρες μας, είναι η εξάρτησή της από ένα φανταστικό και άκρως απαξιωτικό για τον άνθρωπο μοντέλο. Αν ταιριάξεις την αστρολογία σε ένα ψυχολογικό μοντέλο, παρμένο, π.χ. από τον Γιουνγκ, δεν θα πρέπει να αναρωτιέσαι στο τέλος γιατί καταλήγεις σε ανόητα αστρολογικά συμπεράσματα.
Λίγη ανθρώπινη κατανόηση, επίσης, είναι βοηθητική, πριν ακόμη ξεκινήσουμε να εργαζόμαστε με την αστρολογία. Ας υποθέσουμε ότι μελετάς ένα γενέθλιο ωροσκόπιο, αναζητώντας πληροφορίες για τις σχέσεις του ανθρώπου. Εάν η κατανόηση του πώς το συναίσθημα και η επιθυμία εμπλέκονται, περιορίζεται σε όσα δείχνουν οι σαπουνόπερες ή οι χολυγουντιανές ταινίες, ό,τι κι αν δείχνει το ωροσκόπιο, θα είναι κλειστό βιβλίο για σένα. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μουσική. Μπορεί να έχεις τον πιο προικισμένο τεχνικά πιανίστα του κόσμου, που όμως δεν γνωρίζει τίποτε για το πάθος. Εκτελεί έργο του Σοπέν και το ακροατήριο μένει παγερά αδιάφορο. Από την άλλη μεριά, απλά η κατανοήση του ανθρώπινου πάθους δε είναι αρκετή, πρέπει κανείς και να ξέρει να παίζει. Είτε στη μουσική είτε στην αστρολογία, η τεχνική δεν είναι ποτέ από μόνη της αρκετή.
Το δάχτυλο της θείας μου τον χτύπησε ευγενικά στον ώμο. Ξερόβηξε αυτός και κατέληξε: «Λοιπόν, παιδί μου, νομίζω ότι κατάλαβες. Θα μπορούσα να συνεχίσω, εφόσον αληθινά θες να μάθεις, αλλά είναι Χριστούγεννα και κάναμε αρκετά σήμερα. Θα έχεις όση αστρολογία θέλεις».
Αστρολογία χωρίς βιβλία
― Εκείνο που σκοπεύω να σε μάθω, νεαρέ, είναι πώς να κάνεις αστρολογία χωρίς να χρησιμοποιείς αστρολογικά βιβλία. Το μεγαλύτερο μέρος της αστρολογικής πρακτικής είναι δουλειά copy-paste, κατά την οποία ο αστρολόγος διαβάζει ένα ωροσκόπιο ενώνοντας κομμάτια, από βιβλία που έχει στο γραφείο του, ή παράταιρα μεταξύ τους αποσπάσματα που έχει αποθηκεύσει στο κεφάλι του. Δεν ξέρω τι είναι αυτό· πάντως αστρολογία δεν είναι. Μια εξεζητημένη μορφή sudoku – ίσως… Όχι πάντως αστρολογία. Δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι αστρολόγος αν η κρίση του ωροσκοπίου δεν είναι αποτέλεσμα γνώσης, πραγματικά δικής του γνώσης. Τα αστρολογικά εγχειρίδια μπορεί να σε βοηθήσουν να αποκτήσεις αυτή τη γνώση, αλλά δεν την περιέχουν από μόνα τους.
― Και πώς θα αποκτήσω αυτή τη γνώση, θείε;
― Με το να αποκτήσεις πολύ καλή γνώση των βασικών αρχών. Αυτό βέβαια είναι δουλειά για μια ζωή. Γιατί καθώς περνά ο καιρός η γνώση γίνεται πληρέστερη. Αλλά μπορεί να γίνει καλή και αρκετά γρήγορα. Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος της μελέτης μας. Γιατί τα βασικά είναι το πραγματικά σημαντικό πράγμα.
Έβλεπε την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου. Ε, όχι πάλι τα βασικά! Έπρεπε να παραδεχτώ ότι τα ξεπέταξα γρήγορα, όταν άρχισα να μελετώ αστρολογία, αλλά δεν είχα σκοπό να τα διαβάσω ξανά. «Θα έχεις δει ή ακόμη, πολύ φοβάμαι, θα έχεις διαβάσει πολλά από αυτά τα βιβλία με τους τραβηκτικούς τίτλους, που γεννάνε οι σύγχρονοι αστρολόγοι για λίγο χρήμα. Ολόκληρα βιβλία για ένα ασήμαντο γιώτα της τεχνικής. Το Τ-τετράγωνο, το γιοντ (ΣτΜ. τρίγωνο ή δάκτυλο του Θεού), οι όψεις των 24ο».
Κοκκίνισα. Έπρεπε να παραδεχτώ ότι είχα διαβάσει όχι και λίγα τέτοια βιβλία, αν και δεν θυμόμουν τίποτε απ’ αυτά που είχα μάθει σ’ αυτά.
― Είναι σαν να επιλέγεις ένα μέτρο από την 9η του Μπετόβεν και να γράφεις βιβλίο γι’ αυτό, χωρίς ούτε μια αναφορά στην υπόλοιπη συμφωνία.
Βρίσκουμε σποραδικά τέτοια βιβλία και στους παραδοσιακούς δασκάλους με θέματα όπως οι ηλιακές επιστροφές ή οι εκλείψεις, αλλά ποτέ ως επιμέρους συστατικό ενός συγκεκριμένου ωροσκοπίου. Δεν υπάρχει βιβλίο του Bonatti για τα τρίγωνα ή του Lilly για την κοντρα-αντισκιά. Κι αυτό, γιατί οι τεχνικές αυτές δεν στέκονται μόνες τους… Αποτελούν ένα μικρό κομμάτι από ολόκληρη τη μέθοδο της αστρολογίας. Αν κατανοήσεις τις βασικές αρχές, όλα όσα χρειάζεσαι για να διαβάσεις ένα ωροσκόπιο, είναι ξεκάθαρα στο μυαλό σου. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να κατανοήσεις τα βασικά.
Όταν κοιτάμε ένα γενέθλιο ωροσκόπιο, βρίσκουμε ποια είναι η ιδιοσυγκρασία, σε ποια φάση είναι η Σελήνη, πού είναι ο Ερμής, και αυτά μας λένε τα πιο πολλά απ’ όσα χρειάζεται να ξέρουμε για το άτομο αυτό. Δεν υπάρχει λόγος να εφαρμόσουμε δυσνόητες ή ασαφείς τεχνικές με την ελπίδα ότι θα ανακαλύψουμε τις πιο κρυφές γωνίες στην προσωπικότητα του ανθρώπου αυτού.
Μπορεί να βρίσκεις την ιδέα της συγκέντρωσης στα βασικά βαρετή, αλλά ακόμη και στη δική μου ηλικία μαθαίνω ακόμη στην αστρολογία, και ό,τι μαθαίνω και ό,τι με ενθουσιάζει που μαθαίνω δεν είναι κάποιο ξεχασμένο μυστικό που ανακάλυψα ξαφνικά σε ένα παλιό χειρόγραφο. Τα πράγματα που με ενθουσιάζουν είναι πόρτες ανοιχτές για μια πληρέστερη κατανόηση των βασικών, όπως η φάση της Σελήνης ή η θέση του Ερμή, που μπορεί να νομίζεις ότι είναι κατώτερα της γνώσης που έχεις ήδη. Είναι πιθανό να είμαι ανόητος και να έχασα την ευκαιρία να τα μάθω στο αστρολογικό νηπιαγωγείο. Αλλά αξιολογώ περισσότερο την αυξανόμενη, όλο και βαθύτερη, κατανόηση αυτών των βασικών, περισσότερο από την επιφανειακή συνάντηση με αυτά τα φανταχτερά πρόσθετα. Τι είναι πιο σημαντικό σε ένα αυτοκίνητο; Οι τροχοί και η μηχανή ή το αναδιπλούμενο γκατζετάκι για την στήριξη του καφέ;
Η Απουσία Εγχειριδίων
«Η παρουσίαση της γενέθλιας αστρολογίας δεν είναι πράγματι ένα εύκολο πράγμα, παιδί μου. Η παραδοσιακή γενέθλια αστρολογία είναι σκληρή δουλειά. Δεν μπορείς να την ολοκληρώσεις μέσα σε μερικά λεπτά. Δεν είναι όπως η ωριαία, που έχει συνέχεια διαθέσιμα, φανταστικά, μικρά κόλπα. ‘Άμπρα-κατάμπρα, και ιδού η απάντηση! Τέλεια.’ Υπάρχουν και κάποιοι που αρέσκονται σε εντυπωσιακές δηλώσεις, όπως: ‘ο σκοπός της ζωής σου είναι’ ή ‘σου αρέσει να το κάνεις αυτό, δεν σου αρέσει;’ Αυτό όπως καταλαβαίνεις δεν είναι αστρολογία, είναι επινοήματα που μπορεί να εφεύρει ο οποιοσδήποτε πανηγυριώτης πωλητής».
»Είμαι σίγουρος ακόμη ότι παρακολούθησες διαλέξεις, όπου ο ομιλητής δείχνει σε ένα ωροσκόπιο και λέει ‘Αχά, ο Άρης σε τετράγωνο με τον Ουρανό, να γιατί αυτό το άτομο εφηύρε τις κάλτσες ή ανακάλυψε την Ανταρκτική ή κάτι τελοσπάντων.’ Εκείνη τη στιγμή δείχνει πολύ πειστικός. Αλλά η κρίση μας για ένα ωροσκόπιο δεν είναι να βουτάμε από αυτό μια μοναδική μαρτυρία, όπως ένα νόστιμο μεζεδάκι από την κατσαρόλα. Πρέπει να κτίσεις ολόκληρο το οικοδόμημα, από τα κάτω προς τα πάνω. Ένας ομιλητής που μελετά ένα γενέθλιο ωροσκόπιο θα πρέπει να αρχίσει από την ιδιοσυγκρασία και όλα τα υπόλοιπα στάδια της εξέτασης ενός ωροσκοπίου. Κι αυτό χρειάζεται χρόνο. Είναι αποδοτικό σε μια διάλεξη; Όχι βέβαια. Κι έτσι καταλήγουμε πάλι στα εντυπωσιακά εφέ.
»Η γενέθλια αστρολογία είναι δύκολο να παρουσιαστεί σε μια διάλεξη. Είναι επίσης δύσκολο να τη διδάξει κανείς. Διδάσκω από τότε που ήσουν μωρό και πάντα λέω στους μαθητές μου ‘κάντε αυτό’ ή ‘κάντε το άλλο’. Αλλά ενόσω λέω αυτό ή το άλλο, σκέφτομαι ‘Μα δεν το κάνω αυτό όταν εξετάζω ένα ωροσκόπιο’. Θα το διδάξω, αλλά δεν φαντάζομαι ότι ποτέ θα το έκανα ο ίδιος.
»Μου έρχεται στο μυαλό μια ιστορία για τον John Coltrane. Μία φαν τον ακολουθούσε από κονσέρτο σε κονσέρτο, καταγράφοντας τα σόλο του. Σπουδαία δουλειά, θα πεις». Συμφώνησα με δέος. «Και μια νύχτα τον συναντάει σε ένα πάρτι και του λέει. ‘Αυτό το πράγμα που έπαιξες χτες ήταν τόσο όμορφο. Το έγραψα. Θα μπορούσες να μου το παίξεις;’ Ο Coltrane κοιτάει κατάπληκτος αυτό που έγραψε. ‘Δεν μπορώ να το παίξω αυτό!’ Το ίδιο μου συμβαίνει, όταν έρχεται ξανά ένας παλιός πελάτης. Κοιτάω τις σημειώσεις της προηγούμενης συνεδρίας και λέω ‘Βρε, πώς το κατάφερα αυτό!’»
»Γι’ αυτό διδάσκω στους μαθητές μου όσα κάνω, αν και τα περισσότερα από αυτά δεν τα κάνω πια. Είναι αναγκαίο να μάθει κανείς τους κανόνες. Αυτούς διδάσκω. Αυτοί οι κανόνες –για να χρησιμοποιήσω μια μεταφορά από τον αθλητισμό- θα σε κάνουν να μπεις στην συγκεκριμένη κατηγορία. Μπορείς να μπεις σ’ αυτήν, όταν μάθεις να λειτουργείς με όλους τους κανόνες, ακριβώς όπως σε έναν αθλητικό γεγονός. Και όταν πια είσαι στην κατηγορία αυτή, αφήνεις τους κανόνες πίσω σου. Αν περνάς 6 ώρες την ημέρα προπόνηση στην μπάλα, μπορείς να μπεις εύκολα στην συγκεκριμένη κατηγορία και να κάνεις θαύματα. Αν δεν προπονείσαι καθόλου, δεν υπάρχει περίπτωση να μπεις. Το ίδιο συμβαίνει και με την αστρολογία.
»Αυτές οι δυσκολίες στην παρουσίαση και διδασκαλία της γενέθλιας αστρολογίας δείχνουν το γιατί δεν υπάρχει ένα καλό εγχειρίδιο γενέθλιας αστρολογίας, παλιό ή συγχρονο. Τα βιβλία είναι υπερεκτιμημένα πράγματα. Είναι εύκολο να πιστέψεις ότι αν γεμίσεις τη βιβλιοθήκη σου βιβλία θα μάθεις. Στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Η απόκτηση ενός ακόμη βιβλίου είναι συχνά τρόπος να αποφύγεις τη μάθηση. Αντί να κάνουμε περισσότερη δουλειά με το βιβλίο που έχουμε, κάνουμε μια επιφανειακή γνωριμία με ένα καινούργιο βιβλίο. Και μετά με ένα άλλο, και μετά με ένα άλλο. Είναι όπως με τη φιλία. Επιφανειακές σχέσεις συνάπτονται με το τσουβάλι. Θα μπορούσαμε να τις ανταλλάξουμε όλες για έναν πραγματικό φίλο. Καλύτερα να βρεις το βιβλίο που θα είναι ο σταθερός σου φίλος και να μην σπαταλάς το χρόνο σου και την προσοχή σου σε άλλα».
― Και ποιο βιβλίο μπορεί να γίνει φίλος μου, θείε;
― Βάσισα τη μελέτη μου στην Χριστιανική Αστρολογία (Christian Astrology) του Lilly (1) και Το Βιβλίο των Γενέθλιων Ωροσκοπίων (Judgements of Nativities) του Abu Ali al-Khayyat. (2)
»Τα βρήκα τα καλύτερα, αλλά ανάμεσα σε πολλά άλλα κακά. Δεν θέλω να δυσφημίσω ούτε τον Lilly, ούτε τον al-Khayyat, ούτε τους συγγραφείς άλλων βιβλίων. Εντάξει αυτό το τελευταίο δεν είναι εντελώς αλήθεια. Δεν έχω την καλύτερη γνώμη για πολλούς συγγραφείς. Άλλοι όμως έκαναν την καλύτερη δουλειά που μπορούσαν να κάνουν.
»Στην πρώιμη νεότητά μου νόμισα ότι θα γράψω ένα εγχειρίδιο γενέθλιας αστρολογίας. Μετά έγραψα το Εγχειρίδιο Ωριαίας Αστρολογίας. Αυτό μου έδειξε γιατί δεν υπάρχει ένα καλό βιβλίο γενέθλιας. Μοιάζει ακατόρθωτο. Η ωριαία είναι απλή και γραμμική: 2 + 2 = 4. Η γενέθλια δεν είναι. Εάν η ωριαία είναι σαν γραμμή, η γενέθλια είναι σαν σφαίρα. Η σφαίρα δεν μπορεί να πάρει τη γραμμική μορφή που απαιτεί το γράψιμο. Η προσπάθεια της αφαιρεί τη σφαιρική φύση. Αυτή είναι η αιτία που τόσες απόπειρες κατέληξαν να στρεβλώσουν το θέμα. Είναι σαν να στριμώχνεις μια μπάλα σε σωληνάριο οδοντόκρεμας ή την υπέροχη πουτίγκα της θείας σου μέσα από το μάτι της βελόνας». Εκείνη έπιασε το νόημα και έτρεξε να του φέρει μια μερίδα ακόμη.
«Τα εγχειρίδια –απλά από την ανάγκη να πει ο συγγραφέας κάτι κι αυτό το κάτι να εκφραστεί στη γραμμική μορφή του πεζού λόγου- αργά ή γρήγορα καταλήγουν να γίνονται οδηγοί μαγειρικής ή αφορισμοί ή και τα δύο. Ξέρεις τους οδηγούς μαγειρικής: ‘Ο Kρόνος στους Ιχθύς σημαίνει αυτό’ και ‘ο Δίας στον 10ο οίκο σημαίνει εκείνο’, συνταγές χωρίς νόημα. Είναι σαν να λέει κανείς στο σκάκι ‘στρατιώτης στη θέση 6 του αξιωματικού του βασιλιά σημαίνει…’ Τι μπορεί να σημαίνει. Αυτό εξαρτάται από το πού είναι τα άλλα πιόνια. Τίποτε δεν σημαίνει από μόνο του, είτε στο σκάκι, είτε στη γενέθλια αστρολογία. Είναι σαν κάθε ωροσκόπιο να φτιάχνει τις δικές του συνθήκες, τους δικούς του κανόνες για την κατανόηση οποιουδήποτε πράγματος μέσα σ’ αυτό. Επειδή ο Μπραντ Πιτ έπαιξε ένα συγκεκριμένο ρόλο σε μια ταινία, δεν σημαίνει ότι θα παίξει τον ίδιο ακριβώς ρόλο και σε μια άλλη. Αυτό είναι που υποθέτουμε όταν λέμε ‘Ο Kρόνος στους Ιχθείς σημαίνει αυτό’ και ‘ο Δίας στον 10ο οίκο σημαίνει εκείνο’…»
― Και με τους αφορισμούς τι γίνεται;
― Βασίζονται σε μια πλάνη. Διάβασε για παράδειγμα την Χριστιανική Αστρολογία και θα βρεις ολόκληρες λίστες με αφορισμούς για κάθε οίκο. Υπάρχει φανερά η παραδοχή ότι κάθε οίκος είναι αυτόνομος και κυβερνιέται από τους δικούς του νόμους. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Το ωροσκόπιο είναι κάτι ενιαίο. Οι ίδιοι βασικοί νόμοι λειτουργούν σε κάθε τμήμα του. Ο οποιοσδήποτε αφορισμός είτε συμφωνεί με αυτούς τους βασικούς νόμους, οπότε είναι άχρηστος, είτε διαφωνεί με αυτούς, οπότε είναι λανθασμένος.
― Έτσι ή αλλιώς, επομένως, δεν χρειαζόμαστε αφορισμούς.
― Απολύτως. Γι’ αυτό μην γεμίζεις το κεφάλι σου με αυτούς.
― Ευτυχώς, θείε. Γιατί απ’ ό,τι θυμάμαι, τόσους αφορισμούς είναι τρομερό να τους αποστηθίσει κανείς.
― Ναι. Εκείνο που χρειάζεσαι είναι να κατανοήσεις τους βασικούς νόμους. Με αυτήν την κατανόηση σκοπεύω να γεμίσω το κεφάλι σου.
― Αλλά έχω συναντήσει αστρολόγους να μαζεύουν με ενθουσιασμό παλιά κείμενα.
― Αλίμονο, έτσι είναι παιδί μου. Ορισμένοι αστρολόγοι έχουν εμμονή με τα βιβλία. ‘Έχω περισσότερα βιβλία από σένα’, λένε. ‘Δεν είσαι σοβαρός αστρολόγος εσύ’. Νομίζεις ότι ο Ναπολέων κάθισε στο πεδίο της μάχης διαβάζοντας το βιβλίο Πώς να γίνεις στρατηγός. Βιβλίο Ι; Δεν υπάρχει μαγικό κλειδί για την αστρολογία κρυμμένο κάπου, η πολύτιμη εκείνη πληροφορία μέσα σε κάποιο σκονισμένο βιβλίο, που θα κάνει ξαφνικά όλα τα πράγματα πολύ απλά. Αν υπήρχε, κάποιος θα είχε βρει το σκονισμένο βιβλίο και θα είχε διαδώσει τα καλά νέα.
»Και τα βιβλία, παιδί μου, δεν αξίζουν τέτοιο θαυμασμό. Τα βιβλία θα είναι πάντα ατελή, γιατί γράφονται από ανθρώπους και οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Κι ας το παραδεχτούμε, οι αστρολόγοι είναι από εκείνους που κάνουν τα περισσότερα. Υπάρχει ένας μύθος ότι τα βιβλία είναι σκόπιμα ατελή: ότι υπάρχει προφορική διδασκαλία, γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να τα πουν όλα σε ένα βιβλίο, γιατί θέλουν να κρατήσουν τα πιο σημαντικά πράγματα μυστικά. Κι έχω συναντήσει αστρολόγους, που κατάφεραν να εκμεταλλευτούν αυτήν την προφορική διδασκαλία, ανακαλύπτοντάς την σε διάφορους ιστότοπους στο ίντερνετ.
― Ώστε εκεί βρίσκεις τις μυστικές προφορικές διδασκαλίες, θείε;
― Έτσι φαίνεται. Αλλά κανείς δεν κρατάει τίποτε μυστικό! Απλώς δεν είναι δυνατόν να τα γράψεις όλα. Ακόμη κι αν θέλεις, δεν μπορείς. Γι’ αυτό έχουμε την ποίηση, για να πούμε ό,τι δεν μπορούμε στην πρόζα, γι’ αυτό έχουμε τη μουσική για να πούμε ό,τι δεν μπορούμε να πούμε στην ποίηση.
»Πρέπει επίσης να λαμβάνουμε υπόψη τα συγκεκριμένα πλαίσια χρόνου, μέσα στα οποία γράφτηκαν τα βιβλία. Δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε τα βιβλία που γράφτηκαν 300 ή 1500 χρόνια πριν σαν να επρόκειτο για βιβλία του 21ου αιώνα. Οι περισσότερες παρανοήσεις στη Χριστιανική Αστρολογία του William Lilly, είναι αποτέλεσμα της πεποίθησης των αναγνωστών ότι ο Lilly ήταν καθηγητής σε κάποιο επαρχιακό αγγλικό πανεπιστήμιο τη δεκαετία του ’70. Ευτυχώς τον φύλαξε ο Θεός από τέτοια τύχη. Είναι σημαντικό να έχουμε μια ιδέα για την εποχή κατά την οποία οι διάφοροι συγγραφείς έγραψαν τα βιβλία τους, ώστε να καταλαβαίνουμε τις προκαταλήψεις, που αποτύπωσαν στα γραπτά τους. Τι προσπαθούσε ο Lilly να πετύχει; Πώς έγραφε; Τι πεποιθήσεις είχε; Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις δεν είναι φυσικά ίδιες για τον Lilly, τον Πτολεμαίο, τον Ibn Ezra ή κάποιον σύγχρονο αμερικανό συγγραφέα. Αυτές οι διαφορές θα επηρεάσουν πολύ τη φύση του βιβλίου, μερικές φορές με φανερό και, άλλες φορές, με όχι τόσο φανερό τρόπο – πράγμα πολύ σημαντικό.
»Συχνά ανακαλύπτω, για παράδειγμα, ότι οι παρανοήσεις των μαθητών μου σε κείμενα του Lilly είναι γιατί υποθέτουν ότι ο τρόπος συγγραφής και διόρθωσης είναι ίδιος με της σημερινής εποχής. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της η Χριστιανική Αστρολογία υπαγορεύτηκε δεν γράφτηκε, και η διόρθωση ήταν -στην καλύτερη περίπτωση- πρόχειρη. Έτσι βρίσκουμε αλλαγές στον τρόπο σκέψης ενσωματωμένες στο κείμενο, μόνο και μόνο, επειδή κανείς δεν σκέφτηκε να τις διαγράψει πριν το βιβλίο πάει στον τυπογράφο. Ο αναγνώστης, που δεν το γνωρίζει αυτό, προφανώς θα μπερδευτεί.
»Και ακριβώς, όπως ο Lilly δεν είναι συγγραφέας του 20ου αιώνα, το ίδιο και ο Πτολεμαίος, ο Ibn Ezra ή ο Bonatti. Ήταν άνθρωποι διαφορετικών θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων, που έζησαν σε πολύ διαφορετικούς τόπους, δεν ήταν φτιαγμένοι από το ίδιο ύφασμα, κι επομένως, ούτε τα βιβλία τους μοιάζουν.
»Όταν ένας συγγραφέας τελειώσει το βιβλίο του, αυτό αποκτά τη δική του ιστορία. Πολλά από τα κείμενα, στα οποία βασίζεται η αστρολογία, έρχονται από εποχές, που τα βιβλία αναπαράγονταν από γραφείς που τα αντέγραφαν. Κι αυτός ο τρόπος αναπαραγωγής ήταν εξαιρετικά αναξιόπιστος. Για παράδειγμα, ένα δημοφιλές βιβλίο φιλοσοφίας στη διάρκεια του Μεσαίωνα ήταν Το Βιβλίο του Μήλου (Book of the Apple). Ο υπότιτλος του ήταν Αρχές του Απόλυτου Καλού (The Canon of the Pure Good). Το βιβλίο μεταφράστηκε στη Σικελία, μετά στάλθηκε και αντιγράφηκε στο Παρίσι. Μέχρι να φτάσει στο Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας, ο υπότιτλος είχε αλλάξει από Αρχές του Απόλυτου Καλού σε Σχετικά με τις Αιτίες για τα Λεμόνια (On the Causes of Lemons). Το βιβλίο πουθενά δεν αναφέρεται σε λεμόνια κι όμως οι γραφείς αντέγραψαν έτσι αυτόν τον υπότιτλο.
»Ο ταπεινός γραφέας είναι απίθανο να καταλάβαινε την αστρολογία που αντέγραφε, κι έτσι δεν αντιλαμβανόταν τα λάθη στο κείμενο που χρησιμοποιούσε. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα λάθη μεταβιβάζονταν από αντίγραφο σε αντίγραφο και, κάθε φορά, στο νέο αντίγραφο πρόσθεταν και κάποια καινούργια. Κι αυτό δεν συνέβαινε μόνον στην αντιγραφή. Η μετάφραση είχε περισσότερα προβλήματα, ιδιαίτερα, όταν ήταν η μετάφραση της μετάφρασης της μετάφρασης. Καταλήγουμε λοιπόν να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα, όπως στο παιχνίδι με το σπασμένο τηλέφωνο.
»Γι’ αυτό ή και γι’ αυτό, είναι τόσο σημαντικό να έχουμε τις πληροφορίες μέσα μας, ριζωμένες στην δική μας κατανόηση, ώστε να είμαστε λιγότερο δεκτικοί στις ελλείψεις των βιβλίων.
Τι είναι η παραδοσιακή αστρολογία;
― Μιλάς θείε για ‘παραδοσιακή’ αστρολογία. Τι εννοείς; Τι είναι παράδοση;
― Αχ, αυτό είναι πράγματι ΤΟ ερώτημα! Πολύ καλή ερώτηση, πολύ καλή. Ο όρος είναι παρεξηγημένος. Στην περιπλάνησή μου στον Αστρόκοσμο, άκουσα πολλές φορές να λένε ‘κάνω παραδοσιακή αστρολογία’, που σημαίνει ότι στηρίζουν τη δουλειά τους στον Alan Leo ή την Liz Greene, ξέγνοιαστοι μέσα στην άγνοιά τους ότι η αστρολογία υπήρχε και πριν τον 20ο αιώνα. Επιπλέον οι σύγχρονοι συγγραφείς την έχουν αλλάξει πάρα πολύ – και μάλιστα όχι προς το καλύτερο.
»Υπάρχουν κι εκείνοι που μου λένε ‘Ω, κάνεις παραδοσιακή αστρολογία –εγώ προτιμώ την ψυχολογική’ λες και η παραδοσιακή αστρολογία δεν έχει σχέση με την ψυχολογία ή σαν αυτή η ψυχολογική αστρολογία να είναι εφικτή, στα πλαίσια της χωρίς βάσεις φιλοσοφίας των συγγραφέων που την ακολουθούν. Πώς είναι δυνατόν να έχεις ψυχολογία, την επιστήμη της ψυχής, χωρίς το μοντέλο του ανθρώπινου πλάσματος, που να αναγνωρίζει τι είναι η ψυχή;
― Έτσι γυρίζουμε πάλι στην θεολογία, θείε.
― Ναι. Σου είπα ότι είναι σημαντική. Το πιο επιζήμιο λάθος, ωστόσο, είναι να διακρίνει κανείς την αστρολογία σε παραδοσιακή και μη παραδοσιακή, σαν να είναι η αστρολογία παροδική. Πρέπει να ομολογήσω ότι η χαλαρή χρήση της λέξης, που συχνά υιοθέτησα κι εγώ ο ίδιος, της διάκρισης σε ‘παραδοσιακή’ και ‘σύγχρονη’, δεν είναι βοηθητική. Η ιδέα ότι οτιδήποτε πριν ένα ορισμένο χρονικό σημείο (είτε αυτό είναι ο Διαφωτισμός είτε το τέλος του 19ου αιώνα) είναι παραδοσιακό και, από εκεί κι έπειτα, θεωρείται σύγχρονο είναι απλά λανθασμένη.
― Αυτό νόμιζα κι εγώ, θείε. Παράδειγμα, ο William Lilly και ο Nicholas Culpeper είναι παραδοσιακοί, γιατί ασκούσαν την αστρολογία πριν τον Διαφωτισμό. Θέλεις να πεις ότι οι σύγχρονοι αστρολόγοι υπήρχαν και πριν, και ότι οι παραδοσιακοί υπάρχουν ακόμη και σήμερα;
― Τι νομίζεις ότι κάνουμε τώρα, παιδί μου. Η συζήτηση που έχουμε είναι κομμάτι της παράδοσης. Είναι τόσο κομμάτι της παράδοσης όσο οτιδήποτε ο William Lilly ή ο Guido Bonatti έκαναν ή εφάρμοσαν ποτέ. Πρόσεχε λοιπόν όσα σου λέω και σύντομα θα γίνεις κι εσύ μέρος της παράδοσης και θα ακολουθείς το ίδιο ρεύμα.
»Όπως συμβαίνει συχνά ότι είναι πραγματικά σημαντικό για ένα σπουδαστή της αστρολογίας δεν βρίσκεται στα αστρολογικά βιβλία. Ο Joseph Pieper, που ακολουθούσε τη θεολογική γραμμή του Θωμά Ακινάτη, όρισε αυτό που ονόμαζε ‘πολύ ιδιαίτερο νόημα’ της λέξης παράδοση ως ‘την παράδοση με την πιο αυστηρή έννοια της λέξης: που ελήφθη από υπεράνθρωπη πηγή, για να παραδοθεί ακέραιη με σκοπό να παραληφθεί και να παραδοθεί ξανά’ (‘a traditum in the strictest meaning of that concept: received from a superhuman source, to be handed on undiminished, received and handed on again’). Αυτήν την παράδοση, με αυτό ακριβώς το νόημα εννοώ, και αυτό είναι το καθήκον μας σε σχέση με την παράδοση.
― Αλλά, θείε, δεν μου μιλάς με παλιούς όρους. Και σε κάποια βιβλία που έχεις γράψει, βρήκα ότι πολλές φορές διαφωνείς με αστρολόγους, όπως ο Lilly.
― Αχ, παιδί μου, παρερμηνεύεις, όπως και άλλοι, τη φύση της παράδοσης. Η παράδοση είναι ένα ζωντανό πράγμα. Κινείται. Αν δεν γινόταν αυτό θα ήταν νεκρή και δεν θα είχε και πολλή σημασία να τη μελετήσουμε, εκτός κι αν τη θεωρούσαμε ένα είδος διανοητικής αρχαιολογίας. Όπως εξηγεί ο Pieper ‘Η πραγματική παράδοση, η ζωντανή διαδικασία της μετάδοσης από τη μια γενιά στην άλλη, εμποδίζεται και δεν ενθαρρύνεται από το είδος εκείνο των οπαδών της παράδοσης, που προσκολλάται στην εξωτερική εμφάνιση. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία δεν είναι η απλή προστασία και συντήρηση, αλλά η συνεχής διαδοχή νέων, δημιουργικών διαμορφώσεων, που καθιστούν σύγχρονο με την εποχή το περιεχόμενό της’. Υπάρχουν τέτοιοι οπαδοί της παράδοσης, τόσο εντός όσο και εκτός του Αστρόκοσμου, που θεωρούν ότι η οποιαδήποτε παρέκκλιση από ό,τι υπήρχε σε κάποιο συγκεκριμένο χρόνο και τόπο, αποτελεί αποτυχία διαχείρισης της παράδοσης. Αλλά αυτή η θέση στρέφεται από μόνη της εναντίον της παράδοσης: εάν πραγματικά θέλεις να σβήσεις ή να διαστρεβλώσεις την παράδοση, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να της δώσεις σχήμα στην πέτρα, να την εμποδίσεις να αλλάξει.
― Όπως το φίδι, η παράδοση χρειάζεται να αλλάζει δέρμα.
― Ακριβώς. Συχνά ο Pieper αναφέρει την αναδιαμόρφωση, που δεν είναι απλά αναγκαία αλλά ουσιαστική – η παράδοση δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς αυτήν. Πρέπει να γίνει αντικείμενο κατανόησης, όχι απλά να μεταφερθεί, όπως, για παράδειγμα, σε ένα ταχυδρομικό κουτί βάζουμε ένα γράμμα, μέχρι να έρθει κάποιος να το παραλάβει. Δεν είναι ο ρόλος μας αυτός. Αν πράτταμε έτσι, η παράδοση πολύ σύντομα θα ήταν ένα πράγμα νεκρό.
― Κατάλαβα θείε. Αλλά τι είναι αυτή η παράδοση, εάν δεν είναι απλά ‘το παλιό υλικό’;
― Είναι η δυτική αστρολογική παράδοση. Δηλαδή, η παράδοση των Εβραίων, των Μουσουλμάνων και των Χριστιανών. Είναι η αστρολογία που έχει βάση στις μονοθεϊστικές θρησκείες. Και σαν τέτοια στέκεται επάνω και απέναντι στην αστρολογία, που έχει σαν βάση και είναι αδιαχώριστη από τον παγανισμό, π.χ. την ελληνιστική αστρολογία που είναι τόσο της μόδας σήμερα, την αιγυπτιακή, τη βεδική, και εκείνη που ελεύθερα ονομάζεται ‘σύγχρονη’, με τα διάφορα επινοήματα της σύγχρονης εποχής. Με δεδομένο τον ουσιαστικό σχετικισμό των φιλοσοφιών τους, όλες αυτές οι αστρολογικές προσεγγίσεις έχουν περισσότερα κοινά μεταξύ τους απ’ ό,τι οποιαδήποτε από αυτές με τη δυτική παράδοση.
Τι είναι το ωροσκόπιο;
― Μπορούμε να αρχίσουμε να κάνουμε αστρολογία τώρα, θείε; Πες μου τι σημαίνει το τετράγωνο Άρη-Κρόνου. Και τι η Σελήνη στο 10ο σπίτι;
― Υπομονή, παιδί μου, υπομονή. Ζητάς να μιλήσουμε για ένα ωροσκόπιο. Δεν θα είναι καλύτερα να πούμε τι είναι ένα ωροσκόπιο, πριν αρχίσουμε να το αναλύουμε;
Τι εννοούσε ο γέρος; «Τι εννοείς θείε; Είναι ένα γενέθλιο ωροσκόπιο. Το ωροσκόπιο για το συγκεκριμένο άτομο».
«Ναι, αλλά τι εννοούμε λέγοντας ‘συγκεκριμένο άτομο’; Για σήκω μια στιγμή, παιδί μου». Έκανα ό,τι μου είπε. «Τώρα δείξε μου που είναι τα όρια σου».
«Τα δικά μου;» Άγγιξα με τα χέρια μου τους ώμους μου και στη συνέχεια το περίγραμμα του σώματός μου.
«Αυτή είναι μια συνηθισμένη απάντηση. Αλλά τι είναι αυτό;», είπε κι έδειξε το πόδι μου. «Θα μπορούσες να το χάσεις, έτσι δεν είναι;»
― Ναι, θείε.
― Μπορεί να είναι δικό σου, αλλά δεν είναι καθόλου εσύ, έτσι δεν είναι;
― Μάλλον όχι.
― Και στην πραγματικότητα μια μέρα σίγουρα θα χάσεις όλο το σώμα σου, έτσι δεν είναι;
― Ναι, θείε.
― Και τι θα μείνει;
― Πιστεύω η ψυχή μου – μέχρι να ξαναντυθεί.
― Λοιπόν, τι είναι αληθινά εσύ;
― Η ψυχή μου θείε, μόνο η ψυχή μου.
― Κι επομένως, το σώμα σου τι είναι;
― Είναι… δεν είναι εγώ.
― Ναι, είναι μέρος του μεγάλου όγκου του υλικού που δεν-είσαι-εσύ. Του μεγάλου όγκου που αποτελεί όλο το δημιούργημα εκτός από την ψυχή σου. Αυτό λοιπόν είναι το ωροσκόπιο: ένα παράθυρο στο δεν-είσαι-εσύ.
― Αλλά αν είναι το δικό μου ωροσκόπιο, πρέπει να είμαι εγώ, έτσι δεν είναι;
― Τρόπος του λέγειν – μόνο αυτό. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι κι αυτό είναι το πιο σημαντικό σημείο. Είναι φυσικό να θεωρώ ότι τα όρια του Εγώ είναι, λίγο ή πολύ, τα ίδια με τα όρια του σώματός μου. Είναι εκεί όπου το Εγώ τελειώνει και αρχίζει ο κόσμος. Αυτά τα όρια φαίνονται, για μένα, τα πιο σημαντικά όρια που υπάρχουν. Αλλά μόνο φαίνονται. Τα πιο σημαντικά όρια είναι ανάμεσα στην ψυχή μου και οτιδήποτε άλλο στον κόσμο – που περιλαμβάνει το περισσότερο ή ολόκληρο απ’ ό,τι συνηθίζω να θεωρώ ως Εγώ. Από την μια μεριά έχουμε την ψυχή, από την άλλη τον εαυτό και οτιδήποτε υπάρχει στον κόσμο. Από την πλευρά της ψυχής, ο εαυτός και ο κόσμος είναι το ίδιο πράγμα. Αυτός είναι και ο λόγος που μπορούμε να διαβάζουμε και τη φύση του εαυτού και τα γεγονότα της ζωής, συμπεριλαμβανομένων των άλλων ανθρώπων και των εξωτερικών σημαντικών γεγονότων αυτής της συγκεκριμένης ζωής, χρησιμοποιώντας το γενέθλιο ωροσκόπιο.
― Λοιπόν, που είναι η ψυχή στο ωροσκόπιο;
― Δεν υπάρχει. Πρόσεξε. Σου είπα μόλις ότι το ωροσκόπιο είναι ένα παράθυρο στο δεν-είμαι-εγώ, σε εκείνο που δεν είναι η ψυχή μου. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα ωροσκόπιο μέσα στο γενέθλιο ωροσκόπιο, ένα εσωτερικό ωροσκόπιο, που θα είναι το ωροσκόπιο της συγκεκριμένης ψυχής, αλλά αυτό δεν είναι αυτό για το οποίο συζητάμε τώρα, δηλαδή το συνηθισμένο γενέθλιο ωροσκόπιο. Το γενέθλιο ωροσκόπιο είναι ένας χάρτης του εαυτού και του κόσμου μέσα στον οποίο ο εαυτός κινείται.
― Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, θείε. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό πώς γίνεται να βλέπουμε και τον άνθρωπο και τη ζωή του στο ίδιο ωροσκόπιο.
― Βλέπεις, σου είπα πως είναι σημαντικό. Μπορείς να κάτσεις τώρα, παιδί μου. Α, πριν κάτσεις… Στριφογύρισε το ποτήρι του ανάμεσα στα δάχτυλά του, για να δείξει ότι ήταν άδειο. Πιάνοντας το νόημα, έφερα τη μπουκάλα με το κονιάκ από το τραπέζι.
Τι προσπαθούμε να πετύχουμε;
«Και τώρα, θείε;» Έβλεπα ότι η επιθυμία μου να ακούσω για τους πλανήτες και τους οίκους, θα έμενε για κάμποση ώρα χωρίς ικανοποίηση. Τι άλλο έμενε να μου εξηγήσει πριν αρχίσουμε να μελετάμε κάποιο ωροσκόπιο;
― Βρήκαμε τι είναι το γενέθλιο ωροσκόπιο. Τώρα θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε, γιατί το εξετάζουμε. Τελοσπάντων, αν δεν ξέρουμε τι περιμένουμε να πετύχουμε, είναι απίθανο να το πετύχουμε.
― Νομίζω ότι μόνο… το κοιτάμε. Είναι κάτι που κάνουμε.
― Αλλά γιατί; Και πως θα ξέρουμε ότι πετύχαμε κάτι;
― Άκουσα κάποιους αστρολόγους να λένε ότι ξέρουν ότι το διάβασμα του ωροσκοπίου είναι ακριβές, όταν ο πελάτης ξεσπάσει σε κλάματα.
― Το έχω ακούσει κι εγώ. Και το βρίσκω απόλυτα σοκαριστικό. Τι τρόπος να φερόμαστε στους πελάτες μας! Αν αυτό είναι το κριτήριο της επιτυχίας, τι την χρειαζόμαστε την αστρολογία; Χτυπάμε τον πελάτη στο μάτι και τον κάνουμε να κλάψει. Βρίσκω αυτή τη δουλειά με τα δάκρυα εντελώς εξευτελιστική. Γιατί να επιδιώκει κανείς κάτι τέτοιο;
― Κι αν προσεγγίσεις κάτι σημαντικό στη ζωή του πελάτη;
― Συμβαίνει βέβαια κι αυτό. Συχνά οι αστρολογικές συνεδρίες έχουν να κάνουν με σοβαρά θέματα. Είναι φυσικό για κάποιον να αρχίσει να κλαίει μιλώντας για το θάνατο ενός αγαπημένου του ή κάποια τραγωδία που αφορά το παιδί του. Υπάρχουν περιπτώσεις που και ο αστρολόγος θα δακρύσει. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά και ο αστρολόγος και ο πελάτης είναι άνθρωποι. Αλλά να επιδιώκεις να κάνεις τον άλλον να κλάψει, αναφέροντας τα ψυχολογικά του προβλήματα, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα. Και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, αν αυτό επιθυμείς να πετύχεις με την αστρολογία… Ασχολήσου με τίποτε άλλο και άφησε τους ανθρώπους ήσυχους!
― Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό, θείε.
― Χαίρομαι που το ακούω.
― Πώς λοιπόν καταλαβαίνεις ότι πέτυχε η συνεδρία;
― Νομίζω πως υπάρχουν δύο πράγματα που δείχνουν ότι είμαι στη σωστή πορεία. Το πρώτο από αυτά είναι να μπορώ να αναπαραγάγω τον εσωτερικό διάλογο του πελάτη, να μπορώ να περιγράψω τη συζήτηση που έχει μέσα στο κεφάλι του. Το σημαντικό σημείο εδώ είναι ότι μόνο την αναπαράγουμε, δεν επεμβαίνουμε στη συζήτηση αυτή. Ο αστρολόγος καταλαβαίνει τι/πώς σκέφτεται ο πελάτης του, παραμένοντας αυστηρά θεατής, σε αντίθεση με αυτούς τους τρομερούς ‘ψυχικούς αστρολόγους’ που βουτούν τσαλαπατώντας στο μυαλό του πελάτη τους. Παρακαλώ σας, δεν θα πάρω. Ο πελάτης είναι εκεί κι εγώ εδώ, υπάρχουν όρια μεταξύ μας.
»Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Μια πελάτισσα ήθελε να μάθει, γιατί καθυστερεί πάντα. Πρόκειται για μια γυναίκα εξαιρετικά ικανή, που όμως συνέχεια καθυστερεί, κι έτσι επιτυγχάνει πολύ λιγότερα από ό,τι θα έπρεπε. Κοιτώντας το ωροσκόπιο –και θα σου πω πώς το κάνουμε αυτό αργότερα- βλέπουμε ότι η αρχική ιδέα εκφράζεται μέσα της σαν ‘xyz’ αλλά υπάρχει μια δεύτερη φωνή που λέει ‘αβγ’. Το ‘αβγ’ δεν είναι πολύ πειστικό επιχείρημα και φαίνεται. Αλλά έχει εξουσία πάνω στην πρώτη φωνή, γιατί επίσης λέει ‘pqr’ και η ενδιαφερόμενη δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει απέναντι σ’ αυτό. Αυτός είναι ο τρόπος που καταλαβαίνει κανείς πώς ο πελάτης σκέφτεται.
― Το δεύτερο πράγμα που με κάνει να δω ή να αισθανθώ αν είμαι στο σωστό δρόμο, είναι όταν κάνω προτάσεις για το τι θα έπρεπε να κάνει ο πελάτης κι εκείνος απαντά: ‘Α, αυτό; Άρχισα να το κάνω την περασμένη εβδομάδα’.
― Επομένως δεν περιττεύει να προτείνει κανείς πράγματα;
― Κάθε άλλο. Αν σταματήσεις με το αυτοκίνητο για να ρωτήσεις κάποιον για το δρόμο κι εκείνος απαντήσει ‘είστε στη σωστή κατεύθυνση’ είναι εξίσου πολύτιμη συμβουλή με το να σου πει ‘θα πρέπει να πας εκεί’.
Συνέχεια Εισαγωγή στη Γενέθλια Αστρολογία -2
Σημειώσεις
(1) Βλ. για τον William Lilly Φόρος τιμής στον William Lilly και Παραινέσεις στον σπουδαστή της Αστρολογίας.
(2) ΣτΜ. O Abu ‘Ali al-Khayyat (c.770 – c.835) ή στα λατινικά Albohali ήταν Άραβας αστρολόγος και μαθητής του Mashallah. Το Βιβλίο των Γενέθλιων Ωροσκοπίων του μεταφράστηκε στα λατινικά τον 12ο αι. και και τυπώθηκε στη Νυρεμβέργη το 1546. Μέρος του βιβλίου του Book of the secret action, επίσης αντιγράφηκε τον 12ο αι. με τίτλο Book of Nine Judges, και λέγεται ότι ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του η αστρολογική μελέτη του δασκάλου του, με δάνεια από τον Omar Tiberiades, Πέρση αστρολόγο και αρχιτέκτονα του Μεσαίωνα. Υπάρχουν έργα του σε αγγλική μετάφραση από τα λατινικά με σχόλια: The Judgments of Nativities, μετάφραση James Herschel Holden, The American Federation of Astrologers, 1988 και The Book of the secret action που περιλαμβάνεται στο The Book of Nine Judges μαζί με άλλα κείμενα παραδοσιακής αστρολογίας, μετάφραση Benjamin N. Dykes, Cazimi Press, 2011.